Kristian

okej, kris czekał na ivy z którą się umówił bo mieli napić się wina i pogadać trochę. jest typem chłopca spokojnego i cichutkiego i doskonale dogadywał się z dziewczynami ale tylko na płaszczyźnie przyjacielskiej bo bał się wszystkich innych kroków i tak dalej. więc przygotował dla nich jakąś super kolację i wino i czekał aż dziewczyna zadzwoni do drzwi. jeszcze wszystko poprawiał i tak dalej.

Dzisiaj znów skończyła dosyć późno pracę, więc jak tylko wróciła do domu to musiała się ogarnąć, przebrać i zaraz leciała do Kristiana. Wzięła dla niego ciasto, a raczej to, co zostało z ciasta, które robiły wczoraj z siostrą, czyli pewnie mniej niż połowę, ale że wyszło bardzo dobre, to uznała, że musi dać chociaż posmakować Krisowi! Stanęła przed drzwiami i poprawiła swoje włoski, trzymając pakunek z ciastem w łapce i zapukała, czekając, aż chłopak jej otworzy.

od razu poleciał do drzwi i jej otworzył. - cześć złotko. - uśmiechnął się szeroko bo od razu poprawił mu się humor i ucałował jej oba policzki. - wchodź, kolacja już czeka. - powiedział i zaciągnął ją do środka zamykając drzwi. - co tam masz dobrego? - bo uwielbiał słodkości! był ogromnym łasuchem i w dodatku był leniwy więc to cud że nie wazył miliona kilogramów.

Jej się wydawało, że Kristian ma bulimię, bo nie miała pojęcia, jak to robił, że wciąż był taki chudy. Jej siostra dużo ćwiczyła, więc to, że jadła tyle co jakiś słoń nie było problemem, ona sama jadła niewiele, tyle co kurczaczek, więc też miała prawo być chudzielcem.. Ale Kristian? Który biegał nawet wolniej niż ona i pewnie nawet w petanque nie umiał grać? - Nie musiałeś, Kris - jęknęła, ściągając z siebie kurtkę, poprawiając ramiączko jakiejś słodkiej sukienki w kwiatuszki, i skierowała się wgłąb mieszkania. - Ciasto! Upiekłyśmy je wczoraj z Daisy. To znaczy wiesz... Ona chyba chciała nas wszystkich otruć ale przyszłam jej na ratunek i naprawiłam to ciasto i, nie chwaląc się, wyszlo całkiem nieźle- uśmiechnęła się do niego, odgarniając swoje jasne włosy.

kristian nie miał żadnych zaburzeń odżywiania. miał super przemianę materii i mógł zjeść cały świat i dalej byłby taki super. to w sumie dla niego niezły ratunek bo jakby miał ćwiczyć to pewnie skończyłby jako internetowy pedofil którzy waży milion kilogramów i ma pryszczatą mordę, a wolałby tego na pewno uniknąć. - jak to nie musiałem. przychodzisz po całym dniu pracy to muszę jakoś się tobą zająć. - powiedział usmiechając sie. miał na uwadze to że nie je zbyt dużo więc ugotował coś zdrowego i nietuczącego specjalnie dla niej żeby nie musiała się martwić o kalorie. - ale super. miałem ochotę na coś słodkiego. - powiedział szczerząc się do niej i odsunął jej krzesełko kiedy siadali przy stole. zaraz nałożył ciepłe jedzenie i podał jej talerzyk, nalał wina by usiąść na przeciwko. - jak było w pracy? - bo na pewno mu pisała jakieś nowości i tak dalej a on był ciekaw jej życia bardzo.

- Musisz się mną zająć? Daj spokój, przez ciebie czuję się jak pięciolatka - jęknęła i pokręciła głową, by za chwilę się roześmiać. Niuchając zapachy roznoszące się dookoła, bo zapach jedzenia zdążył się roznieść po mieszkaniu, rozsiadła się wygodnie przy stole, uśmiechając się cały czas. Fakt, zdążyła zgłodnieć i bała się, że zaraz zacznie wpieprzać tyle, co jakiś chomik. - Ty miałeś ochotę na coś słodkiego? Nie gadaj! - Przewróciła oczyma i zerknęła zazdrośnie na jego szczupłe ciało, które było o wiele zbyt zgrabne! Chociaż ona sama też była całkiem zgrabna, a że na dodatek miała fajne cycki, to nie musiała się niczym przejmować. - W pracy w porządku. Trochę męcząco, ale ogólnie w porządku.. - Wzruszyła ramionami.

- oczywiście że muszę. jesteś chudziutka jak jakiś patyczek wierzby płaczącej. czasami to się zastanawiam czy silniejszy podmuch wiatru nie zwieje cię z ulicy i nie będę musiał cie oglądać poprzypinanej do miliona aparatur. - wyznał jej swoje czarne mysli i westchnął. - mam nadzieję że będzie ci smakowało. starałem sie jak tylko mogłem. - zapewnił ją i podrapał sie pod okiem bo coś go zaatakowało. roześmiał sie i pokręcił głową. - to nie moja wina że cukier jest dla mnie życiodajny. - powiedział śmiejąc się cicho i oblizał usta. napił się wina i zaczął jeść. - a ludzie w pracy? da sie ich znieść? - zapytał bo to przecież ważne.

- Wcale nie jestem aż taka chudziutka, głupku, na pewno mnie nic nie zwieje - westchnęła, grzebiąc w talerzu widelcem aż w końcu zabrała się za jedzenie, by zamruczeć z zadowoleniem, bo całe szczescie nic nie ociekało tłuszczem i wszystko było bardzo smaczne! - Pychota, uwielbiam cię, serio.. - otarła usta wierzchem dłoni, by potem wziąć spory łyk wina. - Następnym razem przyniosę ci pięc kilo cukru i będę ci go podawała przez rurkę. Chociaż nie, bo jeszcze zacząłby zachowywać się jak jakaś wiewiórka po kawie - zmarszczyła czoło i wrociła do jedzenia. - Ludzie w pracy? Większość jest bardzo miła - zapewniła go, zerkając na Kristiana kątem oka, zaraz wracając do swojego jedzenia. - Jeden facet podwiózł mnie nawet do domu. I tak jakoś przypadkiem się z nim przespałam - wyjaśniła, oblizując swój prawy kącik ust. A ja zw!

- wcale że jesteś nie kłam mnie. - pogroził jej palcem i roześmiał się do niej rozbawiony po czym jadł dalej. upił kolejny łyk wina i westchnął. - no nie przesadzajmy. przetworzony cukier jest o wiele lepszy. i czekolada. . - zamruczał z szerokim uśmiechem i oblizał usta. niesamowite było to ile potrafił nieraz zjeść. zmarszczył nosek na chwilę. - jak to przypadkiem. - mruknął bo on nie chciał by ivy potem płakała bo uważał ją za kruchą i kochaną dziewczynę która potrzebuje opieki a nie faceta który ją przeleci i zostawi! musiał o nią dbac i w ogóle

- Okej, niech będzie, to przyniosę ci trochę czekolady - przewróciła oczyma. Doskonale wiedziała jednak, że by zaspokoić jego żądzę musiałaby przynieść przynajmniej pięć tabliczek czekolady, i to takich całkiem sporych, bo inaczej marudziłby, że wzięła za mało! Chociaż nie, Kristian nie należał do maruderów. Podrapała się pod okiem i wzruszyła ramionami. - Ojeju, tak jakoś wyszło. Był naprawdę miły, a ja dawno z nikim nie byłam.. Więc jakoś tak wyszło, ale to naprawdę nic wielkiego - zapewniła Kristiana, stwierdzając, że mogła mu o tym nie mówić.

uśmiechnął się szeroko do niej bo czekolada go kręciła bardziej niż dziewczyny i na pewno zawsze miał w szafce jej zapas na nagły napad. westchnął i pokręcił głową - wiesz że to zawsze sie jakoś odbija ivy. po prostu się o ciebie martwię okej? - westchnął cicho i spojrzał na nia zatroskany. - nie chce żebyś sie smuciła i miała problemy. - dodał poważnym głosem.

- Kristian - zaczęła super poważnym głosem, by potem uśmiechnąć się jednokącikowo. - Jestem dorosłą dziewczynką - no, w sumie nie do końca - i nie musisz się o mnie martwić. Poza tym nie mam zamiaru się smucić, problemów na horyzoncie też żadnych nie widzę, a jeżeli się to zmieni to z pewnością do ciebie uderzę o pomoc, nie martw się - zapewniła go, dojadając swoje jedzonko. Dawno nie zjadła wszystkiego, co miała na swoim talerzu!

to powinien być komplement dla jego kulinarnych zdolności, ale teraz o tym nie myślał. westchnął tylko cicho i pokręcił głową. - jak uważasz ivy, ale dalej mnie to martwi. - powiedział oblizując usta i napił się jeszcze wina. - z resztą skoro mówisz że sobie radzisz to może jakoś to przeboleję. - mruknął chociaż dalej nie był zbyt ucieszony faktem że ivy spała z kimś z pracy. uważał że z tego zawsze są problemy!

- Oj, co mam zrobić, żebyś się nie martwił, Kris? - Jęknęła, bo było jej smutno, kiedy patrzyła na jego zmartwioną mordkę i miała wyrzuty sumienia, biorąc pod uwagę to, że to właśnie przez nią się martwił. Dopiła swoje wino, wygładzając sukienkę na swoim brzuszku, całe szczęście wciąż chudziutkim. - Zresztą lepiej ty opowiedz mi co u ciebie słychać, hm? - Spytała, nachylając sie bardziej w jego stronę.

dolał jej więc szybko wina i westchnął cicho. - u mnie nic nowego ivy. pomagam ojcu w firmie. myślę o jakimś krótkim wyjeździe i odpoczynku.... nie wiem co mogę ci jeszcze powiedzieć. - powiedział wzruszając ramionami. ja jednak lecę to albo u niego została w jego sypialni a on przespał się na łóżku w salonie które w sumie bylo dla gości ale jej mógł odpuścić swoje wielkie łóżko, albo poszła do siebie. ale na pewno dużo się nagadali a on się mniej martwił. pa!

Pewnie została u niego, bo się spiła! Paa.