Sala 21

Kiedy Charlie tak siedział koło niej, trzymała rękę na jego udzie i gładziła lekko, patrząc przy tym na Laure. Zaśmiała się, gdy Charlie po raz kolejny oberwał od Małej w brodę.
- Ja też już chcę być z Tobą w domu Charles - mruknęła. Brakowało jej go bardzo!

-ty mój mały bokserze- zaśmiał się gdy oberwał! Uśmiechnął się gdy lexie go tak miziała. Brakowała mu bliskości, wiadomo, już dawno nie mogli być tak bliskoblisko, no bo jednak wiadomo. No i teraz też musi czekać , oj. -kocham Cię Lexie -powiedział z oczami kota ze shreka i westchnął.

Jej też brakowało bliskości. A teraz, kiedy jest dziecko, pewnie tak ich wymęczy, że wieczorem będą chcieli tylko i wyłącznie spać, w najczystszym tego słowa znaczeniu! Przeniosła swoją dłoń na bok Charliego i teraz tam go troszkę miziała, tak całkiem odruchowo.
- Ja ciebie też Charles. Cholernie cię kocham - uśmiechnęła się. Usiadła w końcu na łóżku i pocałowała go delikatnie prosto w usta. Laure zamachała rączkami na rękach Charliego.

Uśmiechał się gdy go miziała, zawsze to coś. Chociaż wiadomo, że chciałby coś wiecej! Ale wie, że musi czekać i nie będzie naciskał nawet za dwa miesiące! Czy trzy, jakoś sobie chyba poraadzi. Odwzajemnił jej pocałunek delikatnie. Pewnie nie będę mieli czasu dla siebie nawzajem zbyt dużo. Dla siebie samych też! No i chwil samotnosci nie bedzie zbyt dużo! Bo dziecko się moze zawsze obudzić. -Leure jest śliczna.

Ona pewnie nie czuła się jeszcze komfortowo, po porodzie. Zresztą wiadomo, okres połogu! Muszą czekać. Położyła dłoń znów na jego udzie, a głowę oparła na ramieniu i tak sobie patrzyła na ich córeczkę.
- Ma twoje oczy Charles. I też ma dołeczek w policzku - powiedziała, po czym cmoknęła go w ten dołeczek.

Był dumny, że miała coś po nim! Przynajmniej wiadomo, że jego córeczka! No żartuję.
-moje, myślisz? -zapytał tak kurtuazyjnie! -ale śliczna po mamusi -uśmiechnął się i odwrócił głowę, aby pocałować ją w czubek główki. Pokręcił głową, gdy go tam cmoknęła i zrobił niezadowoloną minę. -oj Lexie -jęknął, bo zawsze to robiła!
-dzwoniłem do rodziców i rozmawiałem z Twoją mamą.. spałaś gdy dzwoniła, wiec odebrałem -powiedział usprawiedliwiająco.
-bardzo się cieszą, wszyscy -powiedział i uśmiechnął się, bo Laure ziewnęła i zwinęła paluszki w piąstki i dała je tak do góry!

Oczywiście, że jego, niczyja inna! Nie mógłby się jej wyprzeć xd.
Uśmiechnęła się leciutko, a kiedy tak jęknął i zrobił niezadowoloną minkę, wyszczerzyła ząbki w uśmiechu. A potem przejechała palcem wskazującym po wardze Charliego i pocałowała go krótko.
- To dobrze, że się cieszą. Przyjadą kiedyś? - zapytała, znów opierając głowę o ramię swojego mężczyzny. Pogładziła Laure delikatnie po główce, a ta zawierciła się delikatnie i znów ziewnęła.
- Połóż ją do wózka, może zaśnie sama - szepnęła. Musi się nauczyć zasypiać bez noszenia, bo potem, im kręgosłupy będą wysiadać!

Nie zamierza się wypierać. nigdy. Ma teraz w serduszku dwie dziewczyny, które są mu najważniejsze na świecie. Lexie i Laure. Połoąył laure do tego łózeczka na kółkach, takie jak to mają w szpitalu, tak jak prosiła Lexie i troszkę ją woził, aż zasnęła. Potem usiadł przy Lexie. -pójdę zapytać lekarza, jak z waszym wyjściem -powiedział, pocałował ją leciutko i wyszedł to załatwić.

Lexie znów troszeczkę przysypiała. Wciąż kiepsko się czuła. Uśmiechnęła się tylko, gdy obok niej usiadł, a potem odwzajemniła pocałunek. Kiedy wyszedł, ona usiadła w końcu na łóżku i patrzyła na śpiącą Laure.