Mi armario

nie wiem :c chyba drugiego adoptowanego nie ma. więc w sumie taki osamotniony w swoim problemie. a nie! tony chyba jeszcze nie? czy to przyrodnie rodzeństwo z blair? nie wiem już sama. - każda pora jest świetna na poznanie kogoś, stella. - bo w sumie był otwartym człowiekiem. a to, ze jego otwartość ogarniczała się milionami na koncie to już nie jego wina. - pewnie tak. będziesz jak taka mapa z ukrytym skarbem z dzieciństwa. - powiedział żartobliwie płacąc za kolację. - gotowa na zwiedzanie westwoodu? - uśmiechnął się kącikowo.

a bo oni mieli rodziny zastępczne, niby podobne sama nie wiem. jednak ich życie wyglądało zupełnie inaczje, chociaż może z blair dlatego dobrze się dogadują, hm. - dlatego poczekam z cierpliwością, ąz sama odkryję jak to nazwałeś mapę z ukrytymi skarbami - to co wymyslił było urocze i naprawdę kochane, spodobało się stelli! - zwarta i gotowa! - odpwoeidziała zdecydowanie i pojechali, zacznij.

To wygląda całkiem ślicznie i Constantin na pewno pomyślał że jest to godne miejsce by w spokoju zjedli kolację. zaprowadzono ich do stolika z dala od reszty ludzi, gdzie mieli spokój i ciszę, a w tle leciała jakaś cicha klasyczna muzyka. może i chlopak za nią nie przepadał ale musiał przyznać że do tego lokalu jak najbardziej pasowała. odsunął jej krzesło i w ogóle był super szarmancji i dżentelmeński i po chwili sam usiadł sobie na przeciw niej. podziekował za menu i przeskakiwał wzrokiem przez potrawy żeby zorientować się na co ma ochotę.

- Ślicznie tu - stwierdziła, rozglądając się po lokalu zanim usiadła, a gdy w końcu usadowiła się wygodnie na krześle zabrała się za lekturę menu, zastanawiając się, co powinna zjeśc by nie wyjść na tłustą żarłoczkę, bo w sumie zdążyła zgłodnieć, bo wciągu dnia zjadła tylko lekką sałatkę na lunch i ciastko z czekoladą do popołudniowej kawy. Założyła nogę na nogę, marszcząc nieznacznie czoło, wytężając umysł przy tym. - Dawno nie byłam w tak wystawnym lokalu - wyznała mu, oblizując usta.

uśmiechnął się. - cieszę się że ci się podoba. - powiedział poważnie. on już wiedział więc zamknął spokojnie menu i czekał aż ivy wybierze potrawę. - mam nadzieję że ine za bardzo zraziłaś się tym pierwszym dniem, co? - uśmiechnął się do niej bo naprawdę miał nadzieje że ivy troche z nimi popracuje i będą się bardziej lubić.

- Wiesz co, Constantin - zaczęła po chwili namyslu, bo nie była pewna, czy może mówić do niego po imieniu, skoro był jej szefem, ale uznała, że skoro nie byli teraz w pracy to nie musiała trzymać się tak ściśle jakichkolwiek zasad. - Po tym jak jakiś dupek wylał na mnie kawę to nie sądzę, by cokolwiek byłoby w stanie zniechęcić mnie do pracy - stwierdziła i pokręciła głową, wzdychając. Kiedy kelnerka podeszła zebrać zamówienie poprosiła o jakieś super fajne danie, mając nadzieję, że to będzie tak samo dobre, jak wydawało się być z opisu.

- Nie każdy jest tak fajny jak twój super facet, Ivy. - powiedział z rozbawieniem bo jego ciągle to bawiło i stwierdził że mógłby w sumie mieć taką Ivy. Nie na własność bo chyba nie umiał być wierny jednej dziewczynie ale ona wydawała sie całkiem słodka, miła i w ogóle super. no i miała śliczną buźkę i cudowne ciało co nie było bez znaczenia oczywiście! dla niego miało to duże znaczenie. zamówił sobie coś równiez. - gdzie wcześniej pracowałaś? - zapytał. bo chyba o tym nie rozmawiali a lubił wiedzieć takie rzeczy.

- No jasne, że nie jest! Mój ukochany mężczyzna jest jedyny w swoim rodzaju - posłała mu całuska nad stolikiem, by potem się roześmiać. Naprawdę się cieszyła, że Constantin nie był jakimś staruchem czy brzydalem, bo w końcu miała szansę polubić swojego pracodawcę. - W takiej jednej kawiarni w mieście. Ale zabawiłam tam tylko tydzień, bo trafiłam na rozkapryszonego gwiazdora, przez którego mnie wywalili. Nie wiedziałam, że Los Angeles jest aż takie nieznośne - zmarszczyła nosek.

Uśmiechnął się do niej przez ten stolik który na szczęście nie był jakiś bardzo duży i mógł spokojnie oglądać ją z bliska. - nie mieszkasz w LA od urodzenia? - zapytał zdziwiony. wydawała się rodowitą losangelesanką! a to dopiero było dla niego zdziwienie.

Pokręciła głową. - Nie, nie, urodziłam się w Phoenix, dopiero teraz przyjechałam do LA na studia.. To znaczy przyjechałam wcześniej, żeby trochę zarobić i pomęczyć moją siostrę - wyjasniła, unosząc kącik ust. Obiecała wciąż Daisy, że się od niej wyniesie, ale chyba wolała zostać u siostry jak najdłużej, bo gdyby miała wynająć swoje mieszkanie musiałaby zastopować z kupowaniem nowych butów, by mieć na czynsz, o ile nie znalazłaby współlokatora.

- to dziwne. wydajesz się być rodowitą mieszkanką los angeles. - powiedział z uznaniem. - co studiujesz? - zapytał. on miał zamiar robić doktorat w niedługim czasie bo uważał to za dobrą inwestycję. im lepszym będzie prawnikiem tym więcej będzie zarabiał a lubił mieć kasę! nie żeby teraz narzekał. rodzice pracowali w jakiejś dużej korporacji to mieli kasę. chciał to utrzymać. przyglądał się jej z uśmiechem bo była całkiem kochana i z każdą chwilą tylko się w tym utwierdzał.

Poprawiła kołnierzyk swojej koszuli, wczesniej rozpięła dwa guziczki pod szyją, uznając, że skoro jest już po pracy to nie musi udawać sztywniary. Podciągnęłaby też trochę swoją spódnicę albo by ją podwinęła, ale wolała już się nie zabawiać swoim ubiorem, bo by się jej jeszcze coś rozpruło. - Serio? A jak wygląda rodowita mieszkanka LA? Ma sztuczną opaleniznę i farbowane blond włosy? Moje są naturalne, gdybyś miał co do tego wątpliwości! - Zapewniła go, odruchowo odgarniając kosmyk włosów za ucho. - Medycynę, ale dopiero w tym roku zaczynam. Więc jeszcze długa droga przede mną - westchnęła ciężko.

Roześmiał się i pokręcił głową. - nie nie. rodowita mieszkanka los angeles ma klasę. i to nie wypracowaną. ma coś... w środku. - pomachał rękami bo nie wiedział jak to wytłumaczyć do końca a starał się jak mógł żeby było jej łatwiej go zrozumieć. - nie mam co do tego wątpliwości. - uśmiechnął się. - to fajnie że masz naturalne blond włosy i walczysz ze stereotypem głupiej blondynki. jeszcze trochę a sam bym w niego uwierzył. - westchnął. pewnie blondynki przychodziły do nich po poradę prawną bo chciały pozwać kosmetyczki które nie pomalowały im tipsa na ten kolor który chciały albo zrobiły im za jasną opaleniznę...

Pewnie zjedli tą kolację, pogadali, a potem nawet odwiózł ją do domu, czy coś!

pewnie tak.