Kodak Theatre

powiedźmy, że to tutaj massie miała tańczyć i w ogóle. julien postarał się o tą wodę, pewnie musiał uruchomić wszystkie znajomości i wydał na nią kupe kasy! dobrze, że chciała tylko butelkę, a nie całą zgrzewkę, bo by jeszcze zbankrutował w tym miesiącu. w każdym razie urwał się z ostatnich zajęć i przyszedł, myślał że to odpowiednia pora na przerwę. nie chcieli go z początku wpuścić to się wkurzył i zaczął wykłócać a na koniec powiedział, żeby dziewczynę zawołali albo zapytali czy jest z nim umówiona, to się sprawa wyjaśni.

to ona musi być zajebista, skoro tutaj tynia. no, nic. więc pewnie przerwał jej próbę! ale właśnie przed chwilą jedna z baletnic wsadziła jej palec w oko, bo za bardzo się zamachnęła, więc nawet nie tańczyła tylko siedziała próbując nie płakać. trochę wściekła wyszła z sali i w jakimś swoim stroju do tańca, pewnie jakieś leginsy i koszulka, a na nogach miała baletki ruszyła do juliena, za jakimś portierem czy kimś tam. zmrużyła oczy i jeszcze podrapała się pod tym przekrwionym, czerwonym, ociekającym przed chwilą łzami i mdło się uśmiechnęła. - witaj, julien. - przywitała się zerkając na tą wodę, przez co miał plus milion, skoro ją dla niej zdobył.

jejku, wszyscy znów ode mnie coś chca ;x
on był taki wkurzony i nabuzowany, że miał już ochotę tam tym ludziom przywalić w ochronei czy czymś! pewnie by to zrobił jakby massie nie przyszła albo jakby powiedzieli, że to jest niemożliwe ich spotkanie tutaj. ale gdy tylko zobaczył dziewczynę jego emocje opadły i wrócił do normalnego stanu używalności. - hej massie, wszystko okej? - zmartwił się, zobaczył zaczerwienione oko i podszedł do niej z tą wodą mierząc jeszcze portiera. - mam dla ciebie twoja wodę - dodał i jej ją podał.

jak tam truskawy w ogóle? xd
biedny julien. dobrze, że mu przeszło, bo jeszcze byłaby to ich pierwsza i ostatnia kłótnia. nadstawiła mu jeszcze policzek, by ją w niego cmoknął. - to nic takiego. mały wypadek. - machnęła ręką odkładając na bok telefon, bo zola cały czas ją męczyła z jakimiś chłopakami, a chyba nie chciała teraz słuchać o tym, jakie ona ma powodzenie. wolałaby pogadać o jej murzyńskiej mordzie, zdecydowanie bardziej. - dziękuję. - powiedziała już z jakimś przyjemniejszym uśmiechem na tą wodę, zaraz ją odkręcając i przysuwając do ust, by zdegustować. mógł ukraść komuś tą butelkę i nalać wody z kranu! a wtedy musiałaby rozbić mu tą szklaną butelkę na głowie. biedny, julien. - wróciłeś wczoraj bezpiecznie do domu? - zapytała unosząc wzrok do jego oczu, które miały ładny odcień niebieskiego, ale jak dla niej były trochę zbyt zimne.

nie poszłam, była taka ulewa że wróciłam do łózka i spałam do 11 xd a potem wyskoczyłam tylko w najbliższą okolice xd
pewnie tak, ale jednak starał się unikać kłótni przy dziewczynach, chyba że był mocno spity albo przegrał ważne wyści to było powyżej jego samokontrolii. - no mam nadzieje, zaczerwienione masz mocno oko - stwierdził, w końcu miałmłodsza siostrę i umiał się troszczyć o innych, szczególnie o dziewczyny, bo faceci jednak według niego byli bardzo zaradni. i on nigdy by tak nie zrobił, predzej przyszedł by z inną wodą (ale z oryginalną butelką tej innej wody) albo bez niczego niż miałby kłamać. - tak, bez problemu. zrobiłem sobei mały spacerek - uśmiechnął się - a w ogóle jak idzie próba? - spytał i pochwalił się przy okazji zakupionym biletem, było to zanim rozpętał tutaj małą wojnę, co jednak było dobrym posunięciem.

u mnie też rano deszcz <3 aż się miło spało.
- to dobrze. los angeles potrafi być niebezpieczne... - westchnęła, bo kiedy idąc jakąś uliczką w swojej okolicy napotkała aligatora, a innym razem ktoś groził jej bronią. więc po zmierzchu wolała przechadzać się po mieście w towarzystwie rosłego chłopca. to nic, że wolała tych chudych jak patyki, jak to w przypadku juliena. - w porządku - odparła odnośnie próby, bo nie miała zamiaru mu się zwierzać z tego, że wyrwała przed chwilą jakiejś lasce garść włosów ze złości, albo że naprawdę nienawidzi prawie wszystkich stąd i wciąż tęskni za swoją ekipą z nowego jorku. uśmiechnęła się szerzej. - mam nadzieję, że znowu będziesz zadowolony z tego baletu. - nie była pewna, czy przychodzi tam dla tańca, czy dla niej. bo dalej nie znała jego zamiarów, ani tego jakim świrem może się okazać.

no mi też, bardzo szybko zasnęłam drugi raz!
- niby tak, ale chłopacy jednak są bardziej bezpieczny - stwierdził, bo jednak dziewczyny są drobne i kruche i mogłoby im się coś stać, zresztą ogólnie julien był bardzo odważny i mało czego się bał! zresztą nigdy nic mu się nigdzie nie stało. - na pewno tak, zresztą sam w sobie balet jest bardzo fajny - przyznał z uśmeichem. - chciałabyś się gdzieś przejść? - zaporponował, widział że nie jest chyba w najlepszym humorze. - twoje oko musi też trochę odpocząc - a uważał, że atmosfera tutaj nie jest najlepsza.

- to zależy. chyba, że masz zawsze przy sobie broń. - przyjrzała mu się uważanie. - wtedy możesz faktycznie czuć się pewnie. - sama po tym incydencie z przystawioną bronią do skroni (swoją drogą moja koleżanka tak miała ;c;c;c) nosiła przez jakiś czas jakiś pistolet, ale po tym jak niecący (taaa... jasne!) postrzeliła psa sąsiadów zaniechała. - bardzo fajny - powiedziała z uśmiechem opierając się tyłkiem o parapet, bo stali gdzieś przy oknie akurat. i miała mu powiedzieć, że absolutnie nie może, skoro ma próbę, a była to jednocześnie jej praca, jak i wielkie hobby i przyjemność, więc nawet takiemu sympatycznemu chłopakowi jak julien musiała odmówić, ale z sali w której odbywała się próba wyszedł choreograf trzaskając drzwiami i wydzierając się, ze nie chce ich widzieć i mają spierdalać, bo są kompletnie bezużyteczni i nic nie potrafią. massie zmrużyła oczy. - daj mi chwilę na zabranie swoich rzeczy i przebranie się. - powiedziała szybko.

spojrzał na nią mrużąc oczy - nie noszę przy sobie broni przy sobie, nawet takiego czegoś nie mam - powiedział szczerze, nie lubił takiej przemocy, poza tym broń w jego ręku czasami mogłaby być niebezpieczna, chyba. jego wzrok zaraz przykuł owy facet, który tak wydzierał się na wszytskich tancerzy. nie podobało jemu się to zachowanie, oznaczało to brak szacunku, a przecież oni na pewno się starali! spojrzał na massie i uśmiechnał się delikatnie, dla pocieszenia. miał kompletnie inne zdanie na temat ich pracy. - okej, to zbieraj się. poczekam na zewnątrz - powiedział, bo atmosfera dawała mu się we znaki. w każdym razie gdzies poszli, zacznij!

spacerował przed teatrem i rozglądał się po ludziach czy nie potrzebują pomocy albo czegoś takiego. bo był całkiem miłym chłopaczkiem i chciał pomagać! a tak naprawdę robił sobie przerwę od pracy bo już mu było za dużo tego wszystkiego.

wyszła zza rogu i zapatrzona wgłąb swojej wielkiej torby szukałą czegoś zawzięcie. Wreszcie po wypowiedzeniu wielu niecenzuralnych słów znlazła mapę. Nadal idąc, rozłożyła ją i starała się odszukać miejsce w którym właśnie się znalazła. Wiedziała, że przyjazd do ojca to nie jest dobry pomysł. Już znalazła zaznaczony słynny Kodak Theatre, gdy wpadła na jakiegoś chłopaka z trudem utrzymując równowagę.

Kristian mało się nie wywrócił bo go zaskoczyła wpadając w jego plecy z rozpędem godnym strusia pędziwiatra zapewne. odwrócił się w jej stronę i zmierzył ją wzrokiem. przytrzymał ją jeszcze wcześniej żeby nie upadła bo widział że była temu bliska. - nic ci nie jest? - zapytał troskliwie bo był super miłym chłoptasiem. na pewno od razu wpadła mu w oko ale był taki nieśmiały że nie byłby jej w stanie tego powiedzieć nawet za milion lat.

Ona tylko zwinęła w pośpiechu mapę wpychając ją do przepastnej torebki. Poprawiła włosy które zakryły jej oczy i zawstydzona uśmiechęła się. - jasne, znaczy nie. Jasne że nic mi nie jest. Powiedziała nie zadowolona ze swojego idiotycznego zachowania. Już zaliczyła pierwsza lekcję. Tutaj ludzie nie spieszą sie tak jak w anglii, musi więc zmienić krok na nieco wolniejszy by w przyszłości uniknąć takich wpadek.

roześmiał się pogodnie słysząc jej zakłopotanie i problemy z odnalezieniem się. odsunął się od niej o kroczek i zmierzył ją wzrokiem. - nie jesteś stąd prawda? - słyszał doskonale jej brytyjski akcent z tego co widziałam poprzeplatany z francuskim skoro tam się urodziła. więc trudno mu było ją zrozumieć kiedy mówiła za szybko. - może ci w czymś pomóc, co? - zaproponował.

Nela już sie uspokoiła i mogła spokojnie mówić bez zażenowania które jeszcze przed chwilą jej towarzyszyło. Nie ona pierwsza i nie ostatnia wpadła na kogoś na ulicy. - Jestem Cornelia - powiedziała z uśmiechem - i tak, w zasadzie to jestem tu pierwszy raz od bardzo dawna. Troche sie u was zmieniło i mam mały problem z odnalezieniem się. dokończyła powoli wiedząc jak judzie reakują na jej pomieszany akcent

Uśmiechnął sie do niej przyjaźnie. nie miał zamiaru jej nic złego mówić bo wiedział jak to jest kiedy człowiek czuje się zagubiony i nie na swoim miejscu. - Kristian. - przedstawił się jej i wyciągnłą w jej stronę dłoń gdyby chciała ją uścisnąć. - więc Cornelia, gdzie chcesz się dostać? - zapytał z uśmiechem i przysunął się znów bliżej niej bo chciał ją chronic przed tym całym tłumem ludzi, bo wydawała mu się krucha jak porcelanowa laleczka.

Ciepły watr pozwolił by do dziewczyny dotarł zapach jego perfum. Mimowolnie uśmiechnęła się. -Szczerze mówiąc to staram się trafić do domu. Dzisaj przyleciałam, ale wszyscy spodziewają się mnie tutaj dopiero jutro. Wszystkie pieniądze wydałam na taksówkę by się tu dostać z lotniska, a w telefonie padła mi bateria. Teraz jeszcze napadam bezbronnego człowieka. Sam widzisz że to mój nie najlepszy dzień. Skończyła swoją czarującą opowieść i zaśmiała się sama do sebie.

roześmiał się słysząc jej opowieść i zaprosił ją do swojego samochodu i zawiózł ją do domu dając jej swój numer i kazał jej dzwonić w razie dalszych problemów. powiedział że chętnie jej pomoże i może liczyć na niego jak na przyjaciela w nowym dzikim miejscu jakim było LA. a sam pojechał do siebie trochę pomarzyć jakby to było byc z taką super dziewczyną.

O matko, ale dziś jest cholernie gorąco. Tak będę narzekać bo byłam na mieście i o mały włos się nie rozpuściłam, ale przynajmniej kupiłam sobie cztery bluzki z przeceny. <3 To tak tytułem wstępu.
Skoro Juliet była baletnicą to mniemam, że była tutaj jakaś próba do przedstawienia, które za niedługo miało być wystawiane. Dlatego też rozgrzewała się aktywnie i z podziwem zerkała na swoje balerinki, które ostatnio wyczyściła!

U MNIE OD RANA PADA! I NIE WIDAĆ ŻEBY MIAŁO PRZESTAĆ!
w zasadzie to próba trwała od jakiejś siódmej rano, bo pracowali pełną parą! więc w sumie nie wiem, czy massie jednak na te studia pójdzie. ale tak czy srak właśnie miały mały problem z kostką massie, gdyż juliet jak to na sukę przystało podłożyła jej nogę. więc choreografi obie je za karę posadził na ławce i do głównych ról w jakiejś szeherezadzie czy innym balecie próbował inne baletnice, nie tak utalentowane jak julka czy massie. - zabiję cię, suko! - syknęła do niej rozmasowując sobie kostkę.

Szkoda tylko, że Juliet nie zrobiła tego specjalnie, tylko sama się potknęła i w ten sposób spowodowała ten mały wypadek. Siedziała teraz i w duchu przeklinała swoją niezdarność. Nie zwracała uwagi na narzekającą Massie dopóki ta nie powiedziała tak okropnych słów w jej stronę. - Ile razy mam Ci powtarzać, że zrobiłam to przez przypadek? - Powiedziała miłym i przepraszającym tonem. Bo sorki, ale ona nie była taką suką jak Massie, która uważała się za ósmy cud świata. Juliet była skromną dziewczyną!

tym bardziej skromną, bo massie już dopilnuje by ta głupia blondyna nie miała się za nie wiadomo co! chociaż sama zazdrościła jej tych ruchów dłońmi, bo sama baletowała odkąd skończyła trzy latka a wciaż się tego nie nauczyła! najwyraźniej nie miała talentu.... biedna. - jasne - burknęła w jej stronę i miała ochotę wyrwać jej te wszystkie jasne pukle z głowy ale ktoś cały czas się na nie patrzył. spiorunowała ją wzrokiem. - jak przez ciebie nie będę mogła wystąpić w niedzielę, to nie masz co się tu już pokazywać - zagroziła jej, bo w niedzielę mieli tańczyć, co prawda po raz kolejny z rzedu, jezioro łabędzie, ale wtedy miał przyjść julien, a chciała przed nim się pokazać, skoro jest takim wielkim jej fanem.

Pewnie rodzice Massie płacili instruktorom żeby trenowali z nią i wmawiali jej, ze jest wspaniałą baletnicą. ;x A Juliet cóż... Miała naturalny talent, haha! Przewróciła oczami słysząc jej marudzenie. Ta okropna dziewucha była jedyną osobą na tej sali, która szczerze nie znosiła Julie. Swoją drogą miała jej serdecznie dość. - Daj sobie spokój, nie ruszają mnie twojego groźby. - Które tak w ogóle słała jej już od kilku ładnych miesięcy, więc zdążyła się przyzwyczaić.

pewnie teraz nawet to wszystko było z jej powodu, bo chciała zrobić krzywdę juliet i podłożyć jej nogę, a ta nadepnęła na nią i prawie zwichnęła jej tą kostkę! - więc zobaczymy! - prychnęła i wtedy choreografi poprosił juliet, by tańczyła,, czego massie nie mogła wręcz znieść, dlatego też podniosła swój zgrabny tyłek i też podbiegła do nich. - ja też mogę już tańczyć, nic mi nie jest. - na ławce zjadła ze dwie mocne tabletki przeciwbólowe i teraz nawet się uśmiechnęła. musiała mieć główną rolę! nie przeżyłaby pewnie, gdyby miała być kimś z tła. to niedorzeczne. jeszcze posłała groźne spojrzenie juliet. przez to jej zjebane imię nie mogła się do końca przekonać, co do juliena. xd
pablo na fazie przeleciał małą angelę, chcę ci powiedzieć.