Felix & Jude

NA DOLE ZAKŁAD FOTOGRAFICZNY FELIXA

NA GÓRZE: SYPIALNIA, SALON, KUCHNIA, ŁAZIENKA, HOL

TARAS NA DACHU.

Pewnie, jak w większości swojego czasu, Felix siedział sobie w zakładzie. Pracował nad nowymi zdjęciami, które robił dziś rano. Był już nieco zmęczony, ale nadal kreatywny. Nie do końca wiedział, gdzie podziała mu się Jude. Po wspólnym obiedzie się gdzieś ulotniła i do tej pory nie wróciła. Felix zaczynał się pomału denerwować. Łapał się coraz częściej na tym, że wgapiał się w jeden punkt na monitorze i myślami uciekał do Jude. Coraz trudniej było mu się skupić na swojej pracy, a zdjęcia miały być gotowe na jutrzejsze południe.

Jude wyszła na spotkanie z jakimś potencjalnym managerem, który chciał z nią współpracować. Odkąd zauważył ją jakiś łowca talentów, gdy śpiewała w knajpie, w której pracuje też jako kelnerka, usilnie starała się znaleźć kogoś, kto nie chciałby jej wykorzystać. Po tym co przeżyła przez te swoje 18 lat, nie chciała znowu źle trafić. Miała skłonności do pakowania się w kłopoty! Wracając zauważyła, że światła świecą się tylko w zakładzie. Więc zamiast iść do mieszkania, weszła właśnie tam. Po cichutku podeszła no Felixa od tyłu i zarzuciła mu ręce na szyję.
- Cześć Kochanie - wymruczała mu do ucha.

Usłyszał jak weszła do zakładu, kiedy się nieco denerwował jego słuch wzrastał na sile. Uśmiechnął się lekko do siebie, gdy poczuł ją blisko siebie. Odetchnął z ulgą w głębi serca. -Cześć skarbie. Gdzie ty się podziewałaś? -zapytał z małą pretensją, ale taką na niby. Nie był w stanie się na nią gniewać, bo zdążył za bardzo za nią zatęsknić. -Martwiłem się, moja mała. -obrócił się na swoim wygodnym, obrotowym fotelu i złapał ją za biodra, usadawiając ją sobie na kolanach. Pocałował ją w szyję.

- Byłam na spotkaniu z kolejnym debilem - mruknęła z niezadowoleniem, jak mała dziewczynka. Bo Jude wciąż czasami była taką małą dziewczynką! Chociaż od dziecka musiała zachowywać się jak dorosła. Uśmiechnęła się do niego, gdy ją sobie posadził na kolanach. Bardzo krótka spódniczka teraz podjechała jeszcze wyżej, ukazując całe jej niesamowicie długie nogi. Pewnie faceci oglądali się za tymi nogami na ulicy! Splotła dłonie na karku Felixa i cmoknęła go krótko prosto w usta.
- Nie martw się o mnie. Przecież wiesz, że zawsze sobie radzę - odparła przechylając głowę lekko w bok.

-Znów jakiś nadęty menager? I twoje nogi nie zrobiły na nim wrażenia? -zamknął szybko usta, odchrząknął. -To znaczy, twoje zdolności wokalne nie zrobiły na nim wrażenia? -spytał unosząc nieporadnie jedną brew. Zaśmiał się w duchu. No bo jednak nie da się nie zwrócić uwagi na jej niebiańskie nogi. Nawet nie zdążył zauważyć, że ma dziś kusą spódniczkę. Przesunął dłoń na jej zgrabne udo i masował je delikatnie. -Nie był ciebie wart, Jude. Ustąpił miejsca dla kogoś naprawdę dobrego dla ciebie. -powiedział całkiem poważnie patrząc na jej śliczną twarzyczkę. -Wiem,że moja kobieta jest silna i poradna, jednak nie znoszę myśli, że gdzieś ona sama kroczy po ciemnych zaułkach i spotyka się z różnymi, dziwnymi debilami! -zaśmiał się krótko i smyrnął ją nosem po szyi. Ciągnęło go do tej części jej ciała, widocznie użyła powabnego perfumu!

Uniosła jedną brew i spojrzała na niego kręcąc głową z rozbawieniem.
- Tak chcesz, żeby wszyscy ci faceci oglądali moje nogi? - zapytała wyciągając je przed siebie i krzyżując w kostkach. Pewnie zobaczył jak krótką ma dziś spódniczkę. Droczyła się z nim troszkę oczywiście!
- Zaczynam myśleć, że jestem za słaba, żeby mieć kogoś naprawdę dobrego - mruknęła, odwracając twarz w drugą stronę. Ale po chwili znów się uśmiechnęła.
- Ciebie też poznałam w ciemnym zaułku i widzisz, wyszło mi to na dobre - zaśmiała się.

Jej pytanie dało mu do myślenia. Zmrużył jedno oko i uniósł jeden kącik ust. -W zasadzie, to masz rację. Te nóżki należą tylko i wyłącznie do mnie. Ale z drugiej strony, niech te gnojki mi zazdroszczą, że mogą robić z nimi takie rzeczy! -pomasował oba udka. Od razu zmarszczył czoło słysząc jej kolejne słowa. -Hej, nawet tak nie mów. Gdzieś tam jest bardzo dobry ktoś, który zauważy twoją wyjątkową barwę. I mój ukochany zadarty nosek. -zrobił z nią noski miłoski, a po chwili kichnął. -Oj no, ale nie każdy typ z ciemnej uliczki jest tak świetny jak ja, sama musisz przyznać. -powiedział z udawaną pychą, dumą klepiąc się po swojej klacie.

Zaśmiała się, odchylając głowę lekko do tyłu. Wszystkie włosy przesypały jej się na plecy, nieco odsłaniając łabędzią szyję.
- Na pewno ci zazdroszczą - mruknęła mu prosto w usta, nieco nieskromnie, ale sam wiedział, że nie ma zbyt wysokiej samooceny. A potem go pocałowała. Wyszczerzyła ząbki w uśmiechu, słysząc kolejne słowa.
- No nie kaaaażdy, masz rację - odparła z rozbawieniem.

-Ale na przyszłe spotkania ubieraj te spódniczki nieco dłuższe. -stwierdził. No bo taka pannica idąca sama, jeszcze eksponująca swoje nogi to łatwy łup! On ma jakąś paranoję chyba już. Ale to pewnie zazdrość przez niego przemawiała. -Jesteś głodna? -zapytał nagle, bo on już opuściłby zakład i przemknął z nią coś zjeść, a potem pobaraszkować w łóżku. Bo skoro ona już była w domu to jeszcze trudniej byłoby mu się skupić. Mimo wszystko lepiej pracowało mu się, gdy był sam. Nic nie rozpraszało jego uwagi. A gdy Jude była przy nim, po prostu nie chciał tracić czasu na zdjęcia!

Przewróciła oczyma i cmoknęła go tylko w policzek. Wiecznie rozmawiali o tym, że powinna nosić dłuższe spódniczki. Ale jej w krótkich po prostu było wygodniej!
- Umieram z głodu - powiedziała, marszcząc zabawnie nosek. Od obiadu, który zjadła z nim, nie mała nic w ustach, a jednak trochę czasu już minęło. Było późno, ale w ogóle nie chciało jej się spać. Chciała po prostu pobyć z Felixem.
- Skończyłeś już? - zapytała zerkając na ekran komputera - Możesz dokończyć, a ja w tym czasie zrobię coś do jedzenia.

On za to najchętniej już wkomponowałby się do łóżka, przyklejając się do szczupłej sylwetki Jude. To był dla niego długi dzień i czuł zmęczenie, nie oszukujmy się. -Jeszcze kilka fotek, ale czuję, że nic już z siebie nie wycisnę. -jęknął niezadowolony. -Będę musiał nieco wcześniej wstać jutro, żeby to ogarnąć do południa. -powiedział wyłączając cały sprzęt. Zamknął laptopa i wstał, chwytając za jej ręce. -Idziemy zrobić coś szybkiego do zjedzenia. -oznajmił lekko się uśmiechając. Po chwili byli już w kuchni i coś tam przyrządzali, nie wiem co. Pewnie kanapki i herbatę, HERBATĘ.

Wieczorem, oboje zmęczeni, poszli spać! A rano wstał nowy dzień, słońce zaglądało im przez okno i w ogóle zapowiadała się świetna pogoda. Jude spała w najlepsze! Ubrana tylko i wyłącznie w jakąś obszerną koszulkę Felixa, z jedną nogę przerzuconą przez kołdrę i długimi włosami rozsypanymi na poduszce. Wyglądała jak aniołek! No okej, może bez przesady. Uśmiechała się delikatnie przez sen.

Felix musiał wstać wcześniej, żeby dokończyć pracę ze zdjęciami, dlatego wygramolił się z łóżka po cichu, żeby nie obudzić Jude. Jednak nie mógł przez krótką chwilę nie poświęcić jej swojej uwagi, bo wyglądała tak słodko, kiedy spała w jego koszulce, w jego łóżku, no teraz to już ich. Pochylił się nad nią i musnął jej czółko, delikatnie gładząc też policzek kciukiem. I wpadł nagle na genialny pomysł. Zbiegł szybko do zakładu, wziął laptopa i to, co mu było potrzebne do pracy i wrócił do sypialni. Rozłożył wszystko starając się być jak najciszej, usiadł wygodnie w fotelu i zaczął swoją pracę, co jakiś czas zerkając na śliczną Jude.

Jude w końcu się obudziła. Dziwne, bo potrafiłaby przespać cały dzień! Przeciągnęła się z cichym pomrukiem, przez co koszulka podjechała zdecydowanie wyżej. Dopiero potem zauważyła Felixa. Obróciła się na brzuch, podłożyła dłonie pod brodę i spojrzała na niego zaspanymi oczyma, z uśmiechem.
- Pracujesz tutaj? - zapytała, jakby nie widziała, że pracuje! Ale trzeba jej to wybaczyć, nadal trochę jeszcze spała.

Mogła być zdziwiona, bo Felix nigdy nie przynosił pracy do domu. Wszystko, co wiązało się z pracą było na parterze. Ale dziś zrobił wyjątek, bo po prostu nie mógł zostawić w sypialni Jude, która tak słodko spała. -Mam nadzieję,że cię nie obudziłem? -spytał odstawiając laptopa. Podszedł do łóżka, kucnął i ujął jej twarz w dłonie, by złożyć na jej nosie i ustach czułe pocałunki. -Z chęcią powierciłbym się jeszcze z tobą w łóżku..-mruknął, a swoje niezadowolenie wyraził grymasem na twarzy. -Ale do południa się wyrobię, a potem mamy resztę dnia dla siebie. Co ty na to? Możesz wymyślić co tylko chcesz, spełnię wszystko. -uśmiechnął się ciepło patrząc w jej zaspane ślepka.

- Niee, nie obudziłeś mnie - mruknęła jeszcze troszkę sennym i zachrypniętym głosikiem. Uśmiechnęła się do niego. Wyciągnęła jedną dłoń spod brody i pogładziła go po policzku, a potem po szyi i zatrzymała ją na torsie Felixa.
- Mmm, spędźmy cały dzień w łóżku - mruknęła, przysuwając się bliżej do niego i całując czule w usta. Opuszkami palców miziała jego szyję. Nie miała ochoty nigdzie się dziś ruszać, miała wolne i chciała caluśki czas spędzić z Felixem! Cmoknęła go jeszcze w nos.
- Pewnie nic nie jadłeś, co? Pracuj sobie, a ja zrobię coś - powiedziała siadając na łóżku.

Uśmiechnął się całkiem zadowolony. -Na tą propozycję przystanę bardzo chętnie. -mruknął takim niższym głosem i zmrużył oczy, a potem ukąsił Jude w płatek ucha. -To fakt, nic nie jadłem, ale też nie umieram z głodu. Choć twoimi cudownymi kanapkami nie pogardziłbym. -uśmiechnął się po żabiemu, robiąc oczy szrekowego kota. Pocałował ją jeszcze raz i wrócił do swoich zajęć. -Jude, mówiłem ci to milion razy, ale powtórzę się. Jesteś jeszcze bardziej seksowna w moich koszulkach. Zostań tak dziś cały dzień. -wyszczerzył się cały radosny.

Zamruczała cicho i uśmiechnęła się nieco łobuzersko. A potem zaśmiała się, z tego jego uśmiechu.
- Dobrze, zrobię kanapki - powiedziała, stając bosymi stopami na podłodze. Była już w drzwiach, kiedy usłyszała jego słowa. Odwróciła się i zrobiła pozę jak modelka. A potem zaśmiała się i powędrowała do kuchni. Po jakimś czasie wróciła z talerzem kanapek i dwoma HERBATAMI na tacy. Postawiła to na stoliku obok fotela Felixa i pocałowała go w skroń.
- Proszę - powiedziała, siadając po turecku na jakieś poduszce obok stolika.

Uśmiechnął się szeroko na jej pozę modelki. Był strasznym farciarzem, że trafiła mu się taka kobieta. Idealna dla niego. -Mmmm, wyglądają przepysznie. -pochwalił kanapki i wziął sobie jedną. Pochłonął ją w mgnieniu oka. -Te urocze łapki robią najlepsze jedzonko na świecie. -ujął ją za ręce i złożył na każdej dłoni pocałunek. Potem wziął kolejną kanapkę i kolejną. -Odwdzięczę się za to śniadanko. -stwierdził zadziornie z rozbawioną miną. -Eh, będę musiał założyć jakieś klapki na oczy do pracy, bo znów nie będę mógł się skoncentrować. -pochylił się nad nią i pocałował w czółko.

Też sobie jadła, przeglądając przy okazji jakąś gazetę. Skończyła już jeść, gdy Felix zaczął całować jej dłonie. Uśmiechnęła się promiennie.
- Mam nadzieję, że się odwdzięczysz - uśmiechnęła się znów w ten łobuzerski sposób. Wyciągnęła nogi przed siebie, opierając się z tyłu na dłoniach. Palcem u stopy miziała łyskę Felixa.
- Mogę sobie iść do drugiego pokoju, jak chcesz dokońćzyć - zaśmiała się.

Gdy już powoli wtapiał się w wir pracy, to Jude zaczęła go smyrać po łydce, no cios poniżej pasa! Zaśmiał się. -Kochanie, jeśli będziesz stosować te swoje chwyty, które cholernie na mnie działają, to nie dokończę tych zdjęć. -stwierdził, że niby z pretensją, a przecież miał taką szaleńczą ochotę odstawić robotę na bok i wtopić się w wir pracy z Dżudką!

Wyszczerzyła ząbki w uśmiechu. Wstała i zabrała talerz i kubki.
- Już nie będę - powiedziała. Cmoknęła go w główkę i wyszła z pokoju, żeby zmyć naczynia. Wróciła znów po jakimś czasie. Uśmiechnęła się na widok skupionego Felixa. Chwyciła swoją książkę i położyła się na łóżku na brzuchu. I zaczytała się! Co chwilę odgarniała za ucho niesforne kosmyki włosów i skubała palcami dolną wargę.

Kiedy Jude wyszła z sypialni jemu naprawdę udało się skupić i nawet jakaś fala kreatywności go nawiedziła. A gdy ona znów się pojawiła, on już był prawie przy końcu swojej pracy. Pakował pliki ze zdjęciami i pozostawało mu tylko je wysłać do odpowiednich osób. Gdy czekał na potwierdzenia wysłania wiadomości zerknął na zaczytaną Jude, która wyglądała zabawnie, taka zaaferowana historią w książce. Felix uśmiechnął się pod nosem i spojrzał na ekran. Wszystko wysłane, robota skończona! Złożył sprzęt i zaniósł go do zakładu, gdzie było jego miejsce. A potem idąc na górę ściągnął z siebie koszulkę i w samych dżinsach (tych takich ze zdjęcia, wiesz!<3) wszedł do sypialni, właściwie to oparł się ramieniem o framugę i przyglądał się swojej kobiecie.

Mrmr, musiał wyglądać fajnie!xd Jude była faktycznie zaaferowana historią w książce. Była ciekawa, kto zabijał tych wszystkich ludzi! Kiedy jednak usłyszała, że Felix wrócił, włożyła do niej zakładkę i położyła się na boku, podpierając się na łokciu. Zamruczała cicho.
- Będziesz tak stał, czy przyjdziesz tu do mnie? - zapytała z łobuzerskim uśmieszkiem. Przesunęła się na łóżku, żeby zrobić mu miejsce. Wciąż na niego patrzyła, tymi swoimi jasnymmi oczyma.