Felix & Jude

First topic message reminder :

NA DOLE ZAKŁAD FOTOGRAFICZNY FELIXA

NA GÓRZE: SYPIALNIA, SALON, KUCHNIA, ŁAZIENKA, HOL

TARAS NA DACHU.

-Będę tak stał, a co. Mogę, no nie? -stwierdził lekko nie ruszając się z miejsca. Zgrywał się teraz, bo najchętniej od razu by się na nią rzucił. Już od samego rana go kusiła, a właściwie to od wczoraj, tą kusą spódniczką! Ale nie będzie tak łatwo, on tez się z nią podroczy. -Co czytałaś? -zapytał, żeby nieco wydłużyć ten czas oczekiwania,haha.

- No nie wiem - powiedziała przeciągając się delikatnie i ukazując całe swoje nogi w pełnej okazałości. Odwróciła się na plecy, przez co jej koszulka podwinęła się do połowy brzucha.
- "Morderstwo w Mezopotamii" - odparła krótko, zaczynając oglądać swoje paznokcie. Skrzyżowała nogi w kostkach i podłożyła rękę pod głowę.

-Wiesz co? To nie w porządku. Ja nie mam takich nóg, żeby cię pokusić. -mruknął niezadowolony. Jude tym atutem przewyższała wszystkie jego. Właściwie co ona najbardziej w nim lubiła? Odkleił się od tej framugi i przeszedł w głąb sypialni, ale usiadł w fotelu. Już bronił się ostatkami sił, ale czekał czym jeszcze ona go zacznie kusić.

Zaśmiała się tym swoim dźwięcznym śmiechem. Przeturlała się przez łóżko i odwróciła na brzuch, więc teraz mógł podziwiać jej zgrabny tyłek. Patrzyła na niego błyszczącymi oczyma. Była taaka szczęśliwa.
- Kocham cię Felix - szepnęła. Minęło wiele czasu, odkąd powiedziała mu to po raz pierwszy. On pewnie częściej wyznawał jej miłość. A ona, chociaż kochała go nad życie, miała problemy z wypowiedzeniem tych dwóch słów. Nie była przyzwyczajona.

Uśmiechał się cały czas, przyglądając się jej. Dzielnie znosił te wszystkie jej ekspozycje, ale kiedy usłyszał jej słowa to już przechyliło szalę i ruszył w jej kierunku. Położył się na niej, lekko podpierając się rękami, żeby jej nie zmiażdżyć, odgarnął włosy na bok, by móc pocałować jej kark. -Ja też cię kocham, bardzo. -szepnął pochylając się nad jej uszkiem. Potem odwrócił ją sobie na plecy i zawisł nad nią patrząc jej w oczy. -I co teraz? -poruszył śmiesznie brwiami i wyszczerzył się szeroko.

Zamruczała, gdy całował jej kark i zamknęła oczy. Otworzyła je dopiero kiedy leżała na plecach. Uśmiechnęła się jednym kącikiem ust. Położyła palec wskazujący na wargach Felixa i przejechała nim aż do brody, tak bardzo delikatnie.
- Teraaaz. Możesz wymyślić jakieś kreatywne zajęcie - odparła z rozbawieniem. Uniosła się na łokciach i pocałowała go lekko, a potem znów opadła na łóżko.

-Mam całkowitą dowolność, tak? -spytał, by się upewnić, że Jude na wszystko mu dzisiaj pozwala, chociaż to właściwie ona miała o wszystkim dziś decydować. Przesunął jedną rękę na jej biodro i potem pod koszulkę na brzuch, który delikatnie masował. A ustami pieścił jej usta, szyję, do dekoltu jeszcze nie miał dostępu, bo przeszkadzała mu koszulka.

- Tak Felix - mruknęła jeszcze tylko, a potem po prostu poddała się jego pieszczotom. Cały czas uśmiechała się delikatnie. Bo jak już pewnie wspominałam, była szczęśliwa! Ten czas spędzony z nim, to zdecydowanie najszczęśliwszy okres w jej życiu. Przygryzła dolną wargę i zamruczała cichutko, gdy pieścił jej szyję. Ona dłońmi błądziła po ramionach i plecach Felixa.

On nigdy nie był szczęśliwszy niż teraz z nią. Pieszczoty przeszły w bardziej zaawansowane, a potem zamieniły się w iście gorący akt seksualny. A skoro mieli spędzić resztę dnia w łóżku, to zaliczyli pewnie kilka aktów,no nie.

W końcu się udało. Felix szykował jakąś kolacyjkę pewnie dla zmęczonej Jude, która wracała z miasta. Cały czas była w biegu, bo zmieniała tą pracę i w ogóle. Dlatego Feliś bardzo się ucieszył, że będą mogli spędzić wieczór razem, nigdzie się nie spiesząc. Przygotował w salonie stół, nakrył go ładnie, postawił świeczki, w wazoniku był jakiś bukiet kwiatów, które sam pozrywał z ogródków starszych sąsiadek. A w piekarniku pewnie piekła się pizza. I Felix jeszcze latał tam i z powrotem przy swojej ulubionej muzyce, żeby wszystko było idealnie.

Jude była niesamowicie zmęczona, to fakt. Od dawna nie miała chwili spokoju, bo wiecznie albo szukała pracy, albo managera, albo robiła jeszcze coś innego. Kiedy weszła do domu, oczy same jej się zamykały, ale na twarzy miała uśmiech. Zastała Felixa w holu i od razu rzuciła mu się na szyję.
- Felix, znalazłam pracę, przyjęli mnie do tej nowej knajpy, mam pracę! - mówiła do jego szyi, przytulając się mocno.

Felix ucieszył się w takim razie podwójnie, a może nawet i potrójnie, bo po pierwsze ją zobaczył, po drugie znalazła pracę, a po trzecie trafił idealnie z tą dzisiejszą kolacją! Objął ją mocno i uniósł do góry. -To świetnie,Jude! -cieszył się razem z nią, tak bardzo. gdy już ją odstawił na ziemię, ujął obiema dłońmi jej twarz i czule pocałował. -Wiedziałem, że jesteś zdolniacha. -wyszczerzył się szeroko. -I jakby wyczuwając twój dzisiejszy sukces przygotowałem coś na ząb. -zaprowadził ją do salonu, gdzie już wszystko było gotowe na medal.

Była tak zadowolona z tej pracy, że uśmiechała się cały czas, nawet odwzajemniając pocałunek Felixa.
- Co prawda często będę musiała pracować w nocy, ale przeżyję, ważne, że mam pracę - powiedziała wzruszając ramionami, a potem wlepiła w niego te swoje jasne ślepia, zastanawiając się o czym na ząb mówi i dlaczego prowadzi ją do salonu, a nie do kuchni. A gdy zobaczyła co przygotował, zaniemówiła i uśmiechnęła się jeszcze szerzej. Odwróciła się w stronę chłopaka, objęła go w pasie i stając na palcach, pocałowała go najczulej jak się dało.
- Kocham Cię Felix - powiedziała cicho, patrząc mu w oczy.

Jej wyśmienity humor udzielił się jemu, dlatego też cały czas się uśmiechał. Widząc i słysząc jej reakcję poczuł się taki zadowolony, że mógł uczynić jej tą małą przyjemność. -Też cię kocham. -pogładził wierzchem dłoni jej delikatny policzek. Potem złapał ją za dłoń i usadził przy stole. Właściwie to chyba musieli usiąść na podłodze, bo stolik w salonie był dosyć niski, ale Felix o wszystkim pomyślał i podłożył im pod tyłki mięciutkie i cieplutkie poduchy. Zniknął na moment w kuchni i wrócił z pizzą na tacy. Ustawił ją na środku stolika, rozkroił, nałożył porcje, rozlał coś do picia, cokolwiek, możesz wymyślić. -Bon apetit. -wyszczerzył się szeroko do swojej ukochanej.

Usiadła przy tym stoliku taka rozczulona tym, że przygotował im kolację przy świecach! Nawet, jeśli to nie było na tarasie w Paryżu, a na talerzach mieli pizze, a nie homara xd. A nalał im herbaty! No dobra, nie herbatę, Felix kupił jakieś dobre wino. Czerwone. Jude wgryzła się w swój kawałek i westchnęła.
- Pyszna. Jestem tak głodna... Nie jadłam nic prawie cały dzień - powiedziała, gdy już przełknęła.

Na taras w Paryżu to musi jeszcze trochę poczekać xd Myślałam o tym,żeby napisać o tej herbacie, ale cały rok nie mogą pić przecież herbaty! Feliś też jadł, ale patrzył takimi radosnymi ślepkami na Jude. -Dlatego teraz masz się dobrze najeść, bo jeszcze trochę i nic mi z ciebie nie zostanie do kochania! -zażartował sobie. I tak była już szczuplutka, a on lubił mieć za co złapać i na szczęście na razie miał takie miejsca u Jude, za które mógł solidnie złapać xd

Ahahahahha, no, tyłek ma w sumie spoko, ale cała jest chuda jak nasza szczapa xd.
Jude zaśmiała się, odchylając głowę do tyłu. A potem nachyliła się nad stolikiem i starła mu z policzka odrobinę sosu pomidorowego.
- Wątpię, zawsze coś tam zostanie ze mnie, więc będziesz mnie mógł kochaać i kochać, o ile ci się nie znudzę - wyszczerzyła ząbki w uroczym uśmiechu.

SZKAPA! xddd -Coś tam, kości powleczone skórą. Nie ma mowy. Przyjdzie zima, to kto mnie będzie grzał swoim ciałkiem? -spytał udając lekkie oburzenie. I tak on w większości ogrzewałby cały czas ją, a nie na odwrót, bo tak już miał, że dla niej zrobiłby wszystko i wszystko poświęciłby. -Ty masz mi się znudzić? Chyba sobie żartujesz teraz! -zmrużył oczy patrząc na nią uważnie, a w ręce trzymał nadgryziony kawałek pizzy.

Ahahahah<3
- Będziemy spać w jednym śpiworze. W sumie, nie przeszkadzałoby mi to. W nocy strasznie się rozkopujesz, a tak miałabym cię blisko cały czas, bo nie mógłbyś się ruszyć - zaśmiała się. Ugryzła kolejny kęs, dosyć spory, więc zanim przeżuła, patrzyła mu tylko w oczy, a jej własne taaak błyszczały.
- A nie znudzę ci się? - zapytała przekornie, przechylając głowę w bok i uśmiechając się jednym kącikiem ust.

-Ja się rozkopuję? -aż mu głos zapiszczał. -Przecież zazwyczaj budzimy się blisko siebie, a czasem nawet jesteśmy przytuleni! -stwierdził rozbawiony, jakby uważał te rzeczy za coś, co nadawałoby się do księgi rekordów Guinessa. Pewnie w jej oczach odbijały się płomyczki świec. Słysząc jej pytanie przerwał jedzenie i popatrzył w jej oczy. -Nie ma takiej opcji Jude. -odpowiedział i czule się do niej uśmiechnął.

- Bo ja się cały czas do ciebie przytulam! Odsuwasz się w nocy, a jak się przebudzę, to się przytulam - zaśmiała się znów. Nie pamiętała kiedy ostatnio była taka szczęśliwa. Właściwie, to cały okres związku z Felixem był najszczęśliwszym okresem jej życia. Wcześniej bywało różnie. A teraz, nawet, jeśli się sprzeczali od czasu do czasu, to była szczęśliwa. Jak nigdy. Uśmiechnęła się delikatnie i odłożyła niedojedzony kawałek pizzy, żeby przesunąć się w stronę chłopaka i przytulić.
- Obiecujesz? - szepnęła mu gdzieś w szyję.

-Odsuwam się od ciebie? -zapytał smutnym głosem. Bo nie dopuszczał do siebie myśli takiej nawet, żeby być dla niej takim zimnym draniem. -I to tylko dzięki tobie nadrabiamy statystyki...-mruknął udając chwilowe przygnębienie. A gdy się do niego przybliżyła to ją wziął tak między nogi, ale byli do siebie przodem i mógł położyć łapki na jej udach. -Obiecuję, obiecuję, obiecuję. -przyrzekł jej cały czas patrząc prosto w oczy. A na końcu ujął ją za podbródek i ucałował tak bardzo czule.

- No oboooje się odsuwamy, przecież to normalne, jeśli oboje się wiercimy w nocy - powiedziała i tyknęła jego nosek, widząc tą smutną minę. Uśmiechała się wciąż czule, gdy tak ją ułożył. I kiedy słyszała jego obietnicę. Czuła, jak motylki rozchodzą się po całym jej ciele! Odwzajemniła pocałunek, kładąc obie dłonie na jego klatce piersiowej.
- Felix? - szepnęła patrząc mu w oczy. Przygryzła delikatnie wargę, przez chwilę nic nie mówiła.
- Naprawdę cię kocham - dodała tak samo cicho. I nie było to kocham, jakie mówili sobie na co dzień. Brzmiało bardziej jak wyznanie dozgonnej miłości. Dla Jude było to bardzo poważne.

-No dobra, trochę mnie uspokoiłaś. -mruknął nieco weselej. Patrzył tak sobie na nią i myślał sobie, że ma takie cholerne szczęście, że na nią trafił. Była uosobieniem jego ideału kobiety, z którą chciał spędzić resztę życia. Wyczuł tą różnicę w jej słowach. I wiedział jak Jude tam w głębi bardzo to wszystko przeżywa. -Jude...zostań moją żoną. -palnął nagle. Właściwie myślał o tym już od jakiegoś czasu, ale nie wiedział, dlaczego wybrał akurat ten moment na wyjawienie tego. Przecież nie miał kupionego pierścionka ani nic. Dlatego też jego słowa dotarły do niego z lekkim opóźnieniem i nagle ogarnął go strach. Bał się, że wystraszy Jude jakimiś poważniejszymi zobowiązaniami.

Jude wlepiła w niego wzrok. Oczy miała teraz wielkości pięciozłotówek chyba! Otworzyła usta, potem je zamknęła i znowu otworzyła. A potem zaśmiała się, tak niekontrolowanie radośnie i położyła obie dłonie na policzkach Felixa.
- Zostanę twoją żoną Felix - powiedziała, nie potrafiąc powstrzymać uśmiechu. I pocałowała go, delikatnie, czule i z taką bezgraniczną miłością.