Baldwin Hills Scenic Overlook

- ja mam czarne myśli? to ty nie myślisz realistycznie! no serio. przecież mógłby tu ktoś porzucić jakiegoś trupa1 - powiedziała kręcąc głową. - pomyśl logicznie. nikt w zasadzie tu nie chodzi. są wysokie krzaki... idealne miejsce na morderstwo w LA! - powiedziała kręcąc głową. - jak chcesz to ci to udowodnię ale nie mamy żadnej ofiary. - westchnęła cicho.

- tak sądzisz? - spojrzał na nią i uśmiechnął się podejrzanie. - to, że nie mamy żadnej teraz nie oznacza, że nie możemy jej poszukać - wstał energicznie i chwycił ją za rękę, podciągając do góry. - zaraz poszukamy tego twojego trupa - wyszczerzył się i rozejrzał się za miejscem, od którego mogliby zacząć.

- nocoty! oszalałeś! - roześmiała się. - nie chcę patrzeć na jakieś trupy parker! - jęknęła prędko ale kiedy ją ciągnął za sobą to się nie zapierała tylko szła. - parkeeeer! - jęczała - a jak zaraz nas napadnie jakiś zbir! - zrobiła duże oczy i zabawną minkę. - ja się boję. - schowała się za nim i za nim szła.

- nie - roześmiał się, bo całkiem zabawnie wyglądała taka przerażona. - tak się upierasz przy tych trupach, więc możesz mi teraz udowodnić, że tu jakieś są, skoro byłaś tego taka pewna - stwierdził, ciągnąc ją za rękę. weszli w wysoką trawę. - o nie! patrz, patrz! - jęknął przerażony i popchnął ją lekko do przodu pokazując na coś palcem. nie było tam jednak niczego, więc zaraz się zaśmiał.

- nie powiedziałam że byłam tego pewna! - od razu zaczęła się bronić a kiedy on mówił przerażonym głosem to tylko zapiszczała i nawet nie spojrzała w tamtą stronę tylko schowała się za nim i zaczęła go ciągnąć żeby wyszli z tej trawy. - uciekajmy stąd świrze! - mruknęła zła że on się ociąga z tym uciekaniem z tego okropnego miejsca.

- właśnie, że byłaś - powiedział, po czym zaczął się śmiać jeszcze głośniej, kiedy zaczęła uciekać. - oj, lily - zamruczał rozbawiony i objął ją, spowalniając ją. - nic ci się nie stanie, obronię cię - powiedział poważnie, żeby ją trochę uspokoić. - poza tym martwy krzywdy ci nie zrobi - stwierdził, idąc obok niej.

- wcale że nie.- mruknęła obrażona - no chyba żartujesz! martwi sa paskudni! śmierdzą, mogą nas posądzić o jakieś morderstwa w ogóle o czym do mnie mówisz! - jęknęła i wyrywała się z jego silnych ramion bezskutecznie bo chciała uciec od trupów które na nią czyhały w tych krzaczorach. - uciekamy stąd parker. - mruknęła.

- są paskudni, ale raczej niegroźni - wzruszył ramionami. teraz żartował na ten temat, ale nie byłoby mu wesoło, gdyby rzeczywiście zobaczył jakiegoś trupa. uciekałby jeszcze szybciej niż lilka. nie puścił jej, kiedy się tak wyrywała i chwycił ją jeszcze mocniej, żeby jej to uniemożliwić. - gdzie? - puścił ją w końcu, gdy wyszli na tą ścieżkę.

- niegroźni? ale mordercy trupów sa groźni. - wymruczała. była strasznie zorana że ktoś ich zaraz przez to zabije. skąd miała wiedzieć że żadnego trupa nie było a on robi sobie z niej jaja! i ma ślicznego avka ;3 - nie wiem! jak najdalej stąd musimy uciec. - mruknęła patrząc na niego z przymrużonymi oczami.

pokręcił głową. - myślisz, że byliby na tyle głupi, żeby zostać w miejscu, w którym zostawili ciało? - uśmiechnął się lekko. już nie wiedział jak ma ją przekonać do tego, że niczego takiego tutaj nie ma. on cały jest śliczny ;33 - przecież tylko żartowałem, niczego tutaj nie ma - odwrócił się w jej stronę.

- oczywiście że tak. ktoś musi schować ciało co nie! bo chyba nie sądzisz że oni je tak porzucają tutaj na zawsze i już w ogóle nic z tym nie robią. - pokręciła głową i spojrzała na niego z politowaniem że on w ogóle nie jest życiowy. jej ojciec był prawnikiem i to nie tylko gwiazdorów bo brał mniejsze sprawy to morderstwa też kiedyś przerabiał. a lily oglądała to co robił. jest cudaśny ;3 przyjrzała mu się uważnie. - i tak mnie nastraszyłeś ! - jęknęła i walnęła go lekko krecąc głową. - jesteś najokropniejszym facetem na świecie. - mruknęła i obraziła się.

- ale skoro by je porzucili, to po co mieliby dalej tutaj siedzieć i pilnować? - uniósł w górę jedną brew. on takie rzeczy widział i słyszał tylko w filmach, które nagrywał jego ojciec, więc na szczęście nie znał się na tym za bardzo. - to były tylko żarty... - powiedział. nie chciał, żeby brało to aż tak to siebie. - nie prawda - spojrzał na nią i zrobił taką smutną, a jednocześnie tak słodką, że nie mogła by się na nie mogła się na niego dłużej obrażać. no chyba, że była odporna na jego urok osobisty.

nie była ani trochę odporna na jego urok osobisty więc kiedy tak na nia patrzył aż jej się coś w sercu robiło że waliło z 200 razy na minutę. - boże wcale jesteś! jak mogłeś mnie straszyć. - mruknęła ale już bez cienia wyrzutów bo był takim słodziakiem że oddałaby mu wszystko co miała gdyby tylko tego zapragnął i odpowiednio się uśmiechnął do niej. traciła głowę kiedy to robił.

uśmiechnął się do niej zaraz uroczo. - już nie będę - obiecał jej i podszedł do niej, żeby ją uścisnąć. ogarniała go nieodparta ochota na chociażby przytulenie jej, kiedy była obok. traktował ją jako swoją prywatną przytulankę, czy coś podobnego xd. - to zostajemy czy spadamy stąd? - zapytał, nie odrywając się od niej.

wtuliła się w niego bo lubiła się przytulac i w szczególności do parkera który był przytulaśny ogromnie. nie miała mu za złe że tak ja traktuje. - idziemy stąd. - zarządziła. - zaskocz mnie czymś. najlepiej miejscem gdzie nie ma żadnych trupów. - mruknęła.

pogładził ją po plecach. - no dobrze - powiedział, po czym się na chwilę zamyślił. i poszli do niego albo niej, bo lepsze miejsce bez trupów mu nie przyszło do głowy. zacznij.

siedziała tutaj, bo chciała ukryć się przed całym światem. cały czas przeżywała to, co zdarzyło się wczoraj! w końcu obmacywał ją pijany koleś, który w dodatku jej groził, a co dziwniejsze na sam koniec odwiózł bezpiecznie do domu (chociaż teraz pewnie bała się siedzieć w domu, bo myślała, że on ją napadnie i wtedy dokończy to, co zaczął wczoraj). dlatego teraz siedziała tutaj i próbowała czytać, ale nie mogła się skupić.

a on pewnie jeszcze miał kaca po wczorajszym, bo później polazł na jakąś imprezę, na której wypił hektolitry alkoholu i teraz cierpiał. i nawet mi się zdjęcie nie otwiera;/ ale gdzieś tam sobie chodził taki zajechany troszkę, aż w końcu potknął się o nogi betty. i niestety prawie zarył nosem o ziemię, w sensie, że się wywalił i przez chwilę nie wiedział co się dzieje, bo nie zauważył nóg dziewczyny - cokurwa - mruknął szybko się podnosząc, bo przecież nie będzie leżał jak taka ciota.

miał szczęście, że jak się przewrócił, to wcale nie spadł stąd, bo skoro nie otwiera ci się zdjęcie, to nie wiesz, że to jakaś panorama z góry na miasto. xd
- ojej, nic ci się nie stało? - odruchowo zamknęła książkę i spojrzała na chłopaka, mimo że powinna być zła, że ktoś pojawił się w jej samotni, a poza tym od wczoraj powinna chyba nienawidzić wszystkich facetów świata, ale dobra...

okej xd to może spadł i już go nie było. ale jednak nie, b musiała pewnie siedzieć plecami do tej przepaści, na pewno bardzo wygodna pozycja. - nieeeee... - mruknął niechętnie, bo był zły, że w ogóle go zauważyła, miał zamiar stąd uciec niezauważony, ale jednak nie, musiała go zauważyć! biedny. - wszystko - odchrzaknął - w porządku - uśmiechnął się na pokaz, bo głupio mu ogólnie było, że jest taką sierotą. przejechał palcami we włosach i westchnął, patrząc na dziewczynę. musiała sobie coś głupiego o nim pomyśleć, skoro był dziś tak nieporadny życiowo.

pewnie też siedziała daleko od przepaści, bo naprawdę teraz bała się wszystkiego i może myślała, że wczoraj oszukała przeznaczenie i teraz będzie ją gonić. więc dziwne, że o tak PÓŹNEJ porze była wciąż na dworzu! i ona była i tak największą niezdarą świata, więc jedynie mogła zobaczyć w nim pokrewną duszę, a nie jakiegoś życiowego nieudacznika.
- mam nadzieję, że to nie moja wina... - powiedziała, spuszczając wzrok na swoje nogi, które chwilę wcześniej były wyciągnięte i były temu wszystkiemu winne!

no chyba, że tak! a on wcale na co dzień aż takim nieudacznikiem nie był, tylko jak miał złe dni. zresztą gdyby potykał się o własne nogi to już dawno wylaliby go z pracy! - nie, skądże, to ja chodzę jak ułomny i potykam się o czyjeś nogi - powiedział ze śmiechem, wcale nie złośliwie chociaż mogło tak zabrzmieć i mogła to tak odebrać, ale darren był głupi i nie pomyślał o tym, że tak mogło być.

ona zawsze była nieudacznikiem! ;c zaśmiała się krótko, chociaż nie powinna się śmiać z ułomnych ludzi, to takie nie w jej stylu.
- najważniejsze, że nic ci nie jest. że nie spadłeś w dół czy coś. - stwierdziła, bo ona oczywiście miała teraz w głowie same najczarniejsze scenariusze na wszystko. posłała mu jeszcze przepraszający uśmiech, bo rzeczywiście czuła się winna tego potknięcia.

:c - no tak, też tak uważam - uśmiechnął się szerzej nawet, mimo, że coś w kolanie go bolało - raczej nie byłoby fajnie gdybym tam spadł - wskazał wzrokiem na tą przepaść czy coś tam. i roześmiał się. - przepraszam, trochę niezbyt dobrze się czuję po wczoraj i tak łażę jakbym był naprawdę ułomny... - uśmiechał się ładnie do niej, bo była ładną dziewczyną, a lubił się do takich uśmiechać!

odwzajemniła jego uśmiech, mimo że nie miała ochoty dzisiaj na żadne udawanie wesołej, ale nieznajomy chłopak jakoś tak pozytywnie na nią podziałał. pewnie dlatego, że tak ładnie się uśmiechał i przez to przywracał jej wiarę w to, że jeszcze istnieją mili chłopcy na tym świecie!
- źle się czujesz, bo miałeś wczoraj zły dzień, czy właśnie dobry? - spytała od razu, bo pewnie chętnie sama by ponarzekała na to, że też się źle czuje po wczorajszym, ale nie z powodu kaca. jej myśli wirowały ciągle wokół tego, ale pewnie miała nadzieję, że chłopak pomoże jej je od tego odciągnąć!