Aleja Sław

uśpiła małego i postanowiła przejść się bulwarem zachodzącego słońca, ale zaszła w ostateczności na hollywood blvd i czytała zafascynowana te wszystki nazwiska. dobrze, że nie była arystką i wcale nie miała ochoty kiedyś tu mieć swojej gwiazdki. ale z pewnością ktoś z jej znajomych taką otrzyma. a przynajmniej znajomych jej pracodawców. hu hu hu. byla taka zapatrzona, ze wpadła na kogoś. cóż za banalne spotkanie! ale to nic taiego. - o matko! przepraszam najmocniej. nic panu nie jest? - zaczęła go wypytywać, bo w razie jakiegoś złamania mogła ewentualnie pomóc mu dojść czy nawet dojechać do szpitala.

Tak, tą osobą na którą wpadła był właśnie Pablo. Spacerował tutaj, zastanawiał się nad sensem życia i nad tym dlaczego jemu nie udało się i jego imię nie jest wyryte w alei gwiazd, biedak! Sam również nie zauważył Crystal, dlatego również był totalnie oszołomiony tym małym wypadkiem. - Nic się nie stało, ja również się zagapiłem. - Odparł chłodnym głosem, jednak na końcu blado się uśmiechnął. Coś dziwnego w nim było, może to że dziś wyjątkowo nie był na fazie. - A pani nic nie jest? - Zapytał grzecznie, bo tak wypadało.

crystal była zbyt naiwna i łatwowierna by zwrócić uwagę na jego dziwność. oczywiście chłodny ton głosu pabla sprawił, ze miała na karku jakiś zimny dreszcz, więc pożałowała od razu, ze nie wzięła sweterka. - nie, nie. ze mną wszystko w porządku. rety! ależ dzisiaj przynoszę wszystkim pecha. najpierw szefowi rozkwasiłam pszczołę na ramieniu, a teraz wpadam na pana. naprawdę okropnie przepraszam. - pewnie wygładziła jego koszulę na torsie, bo trochę mu się pomięła i zagryzła wargę. dopiero teraz spostrzegła, jaki jest przystojny. no i gadał z jakimś hiszpańskim akcentem, więc od razu przyszedł jej pomysł do głowy z latynoskimi korzeniami. - dużo ładniejsza jest latynoska aleja sław. - uśmiechnęła się do niego uroczo, bo faktycznie bardzo lubiła latynoską dzielnicę. czasami słuchała nawet ich muzyki i oglądała brazylijskie telenowele!

Jego dziwność nie rzucała się tak na prawdę w oczy dopóki ktoś go lepiej nie poznał. A znajomych nie miał za wielu, chyba że takich co handlowali towarem! Zaśmiał się cicho słysząc jej słowa. - Żaden ze mnie pan, na prawdę. - Nie uważał się za pana, to był przydomek dla czterdziestoletnich facetów, w za małych garniturach, z wielkim brzuchem i aktówką w dłoni. Zerknął na jej śliczne i wypielęgnowane dłonie kiedy przygładzała jego koszulę/koszulkę cokolwiek miał na sobie, już nie pamiętam. Od razu zrozumiał jej aluzję do jego latynoskiego akcentu. - Nigdy w życiu tam nie byłem. - Stwierdził i wzruszył ramionami. Rzadko wychodził na spacery.

koszulę i sweterek jakiś. sprawdzałam przed pisaniem tamtego postu, bo zawsze to ignoruję i później wychodzą spodnie ze spódnic i tak dalej. - w takim razie, ty... - spuściła wzrok na jego jabłko adama, które było własnie na wysokości jej oczu, bo nie miała na sobie żadnych wysokich obcasów. jak już to delikatne sandałki bądź baleriny. - przepraszam, nie lubię tak bezosobowo. jestem crystal - nawet wyciągnęła do niego swoją dłoń, by ją po prostu uścisnął. on swoje też miał bardzo przyjemne. zwłaszcza w dotyku. - żartujesz? - zaśmiała się. - powinieneś się tam wybrać. naprawdę magiczne miejsce. - chodziła tam często, bo miała wcześniej blisko, czy coś.

Ty jesteś taka dokładna? Niemożliwe. ;oo Ach, no tak... Musiała być przynajmniej o głowę od niego niższa skoro nie nosiła szpilek. Haha, wyczytałam to w wizytówce, pozdro moja dokładność. ;x Uśmiechnął się i uścisnął jej dłoń po czym odparł. - Pablo. - Mówił dość lakonicznie, więc w oczach Crystal mógł uchodzić za małomównego mieśniaka, ale wcale taki nie był. Miał po prostu trudności w zawieraniu spontanicznych znajomości. Skrzywił się nieco na twarzy, ale potem wrócił do normalnego wizerunku. - Tak jakby nie jestem fanem wycieczek krajoznawczych. - Wzruszył ramionami. Och, więc co robił na alei gwiazd? Zapewne zbłądził. ;oo

miła zmiana, co nie! ale dalej nie umiem czytać/pisać, więc... niestety nie jest aż tak pro. jak miło, że w ogóle tam zajrzałaś! cofnęła rękę do siebie, od razu jak ją uścinął, bo czuła się przed nim intruzem. uśmiechnęła się przepraszająco. - tak, jasne. przepraszam. pewnie się gdzieś spieszysz, a ja cię bez sensu zupełnie zaczepiam. - odsunęła mu się z przejścia. - przepraszam raz jeszcze za tą naszą stłuczkę, ale mogę zrzucić winę całkowicie na zły dzień. - założyła włosy za ucho. - miło było cię poznać, pablo. - powiedziała jeszcze na koniec gotowa gapić się na jego plecy, które naprawdę wyglądały na idealne. jak dla niej był jakimś aktorem, od którego pewnie powinna wyciągać autograf. może dlatego też był taki nadąsany!

Nie można mieć wszystkiego Patka! xd
Zerknął na nią z uśmiechem kiedy tak gwałtownie zabrała dłoń. - Śpieszę? - Pierwszy raz od kiedy się spotkali roześmiał się co mogło być nieco krępujące dla Crystal. Nie śmiał się jednak jak jakiś złowrogi, czarny charakter, tylko zupełnie przyjemnie i uroczo. - Spacerowałem aleją sław kiedy się zetknęliśmy, na prawdę uważasz że się śpieszą? - Zerknął na nią z niedowierzaniem. W swoich słowach nie był jednak przez chwilę niemiły. - Ale jeśli chcesz już iść, w porządku. Czas się rozstać. - Odparł najnormalniejszych głosem na świecie. Przecież nie będzie płakał za jakąś tam Crystal, która chce sobie iść.

no niestety xd
a powinien! upaść przed nią na kolanach i błagać o jeszcze sekundy spędzone z nią, bo była naprawdę wspaniałą dziewczyną. czego może nie widział przez te jej krzywe zęby. ale była tylko biedną studentką medycyny z jakiejś dziury na alasce. podrapała się po skroni dość zaskoczona obrotem spraw. - mm.. po prostu uznałam, ze masz dość mojego towarzystwa. - spuściła wzrok na jego buty i znowu podniosła go na oczy. była naprawdę zestresowana w tej chwili, bo był taki przystojny i naprawdę wydawał się być całkiem sympatyczny. mimo tego, że traktował ją z takim dystansem, co odczuwała doskonale.

To tylko Pablo, ćpun i cham... On nie padnie na kolana przed żadną laską. Nie zwrócił niestety uwagi na jej krzywe zęby, tylko na jej naturalną i śliczną buzię. Dawno nie widział takiej dziewczyny. Tam gdzie uczył wszystkie licealistki były wytapetowane i wymalowane od góry do dołu, co definitywnie go odrzucało i nie kusiło, ażeby zacząć jakiś sekretny romansik. - Przestań, na prawdę jestem taki niemiły że stwierdziłaś iż mogę nie chcieć twojego towarzystwa? Czy raczej jestem tak brzydki i chcesz ode mnie uciec? - Zgrywał się. Może i był ćpunem, ale przystojnym ćpunem i doskonale o tym wiedział. Crystal była jednak tak nieporadna, dlatego też nie mógł się opanować przed niewinnym żartami.

pokręciła głową. - może nie niemiły ale troszeczkę surowy w obejściu. ale w porządku! nie przeszkadza mi to - pokręciła głową. - naprawdę. w końcu jestem tylko crystal, z którą zderzyłeś się kilka minut temu. nie znamy się. - uśmiechnęła się do niego uroczo i zmierzyła go wzrokiem, bo nabrała lekkiej pewności siebie. - myślę, że nawet gdybyś był trędowaty, nie miałabym ochoty na żadną ucieczkę. - i wcale nie kłamała! naprawdę nie obchodziło ją jak, kto wygląda. oczywiście powierzchnia pomagała, bo lepiej było zawiesić na kimś przystojnym oko niż na jakimś krzywozębnym angliku z wielkim brzuchem, ale miała teorię o pięknie każdego, ale tym wewnętrznym. jaka idealistka.

Westchnął. - Wybacz jeśli uraziłem Cię tym całym surowym obejściem. - Odparł najnormalniejszym tonem na świecie i pewnie ruszyli gdzieś przed siebie. Ale bardziej w stronę mieszkania Pabla, co by miał blisko i nie musiał jej odprowadzać! xd - Więc... "tylko Crystal" co robisz w Los Angeles? - Zapytał z nieznacznym uśmieszkiem na twarzy. Uważał, że w takim mieście jak LA każdy znajduje się z jakiegoś powodu, a nie ot tak po prostu egzystuje. Szkoda byłoby powietrza na takiego pasożyta w takim mieście! I szkoda, że Pablo nie był takim idealistą, on dbał tylko o własny tyłek i o to czy nie brakuje mu kasy na działkę.

- nie uraziłeś - zapewniła go, chociaż w sumie trochę przykro jej było, bo nie wiedziała, czym sobie na to zasłużyła. zawsze była dla wszystkich bardzo miła i szanowała każdego, bez względu na stan majątkowy czy wygląd, wyznanie, nie wspominając o orientacji. nie dbała po prostu o to. ale chamski pablo! ale oczywiście będziesz się teraz odgrywała za wszystkie bolączki effie przez vinca! uśmiechnęła się niewinnie i szła już obok niego, wolnym krokiem, bo nigdzie im się nie spieszyło. może wyobrażała sobie, ze pablo jednak jest taką sławą, a ona mu towarzyszy... chociaż nie. aż taką marzycielką nie była. - studiuję - powiedziała krótko zerkając w jego stronę. - ale aktualnie zajmuję się bardzo słodkim chłopcem, więc mów mi nianiu. - rzuciła mu takiego suchara, przez co się skrzywiła i zakryła dłonią twarzy zawstydzona. - wyyybacz. mam dzisiaj naprawdę jakiś dziwny dzień. jakbym nie była sobą. - wyjaśniała mu pospiesznie.

Effie i Vinc. [*] O tak, Pablo będzie teraz tyrał Crystal, zupełnie tak jak Vinc tyrał biedną Eff! Swoją drogą to miłe, że nie zwracała uwagi na stan majątkowy, bo Pablo był wyjątkowym biedakiem. Całą pensję zużywał na czynsz, parę ciuchów, trochę żarcia i narkotyki oczywiście! Szkoda, że nie wiedział iż wygląda jak jakaś hollywoodzka sława, może zatrudniliby go przynajmniej w jakiejś reklamie pasty do zębów? Ech, ćpuna na pewno by nie zechcieli, to mu rujnowało wszystkie życiowe plany! Zaśmiał się słysząc jej kiepski żarcik. - Wracając jednak do studiów... Co studiujesz? - Zapytał i jednocześnie zmienił nieco temat, nie chciał żeby czuła się nieswojo. I tak wydawała mu się zdenerwowana.

no właśnie! noah go chciał ale odmówił... pewnie w kontrakcie było zero narkotyków, a za nie wywiązanie się z kontraktu buliłby cały skarb państwa. i mówię o jakimś monako albo watykanie, a nie zadłużonej na miliardy polsce xd nie powinno go dziwić, że jest taka zdenerwowana! przecież miał świadomość tego, jak się prezentuje. - medycynę - powiedziała obojętnie, bo na razie tylko lloyd się tym zafascynował, co i tak ostatecznie nie zrobiło na nim wrażenie. tutaj wszyscy chcieli słyszeć, w ilu reklamach zagrała albo z kim pojawiła się na czerwonym dywanie, a nie jaką specjalizację zamierza wybrać.

Ach, skoro kontrakty podkreślały że zatrudniony nie może brać narkotyków to Pablo nigdy w życiu nie zagra w jakiejkolwiek, małej czy dużej produkcji! Owszem wiedział dlaczego Crystal jest zdenerwowana, zdawał sobie sprawę że jest przystojnym mężczyzną, ale dawno nie wywarł na kimś aż takiego wrażenia. To pewnie przez latynoską urodę! Skrzywił się nieznacznie słysząc o medycynie bo to przypomniało mu jego problemy... Miał nadzieję, że od przeszłości da się uciec, był jednak w błędzie. - Medycyna? - Odparł z nieco fałszywym zainteresowaniem. - Masz zamiar być pediatrą? Skoro tak lubisz dzieci? - Uśmiechnął się. Jeszcze trzy minuty temu ględziła mu o jakimś dzieciaku, którym się opiekowała.

ona niestety nie znała go na tyle by wiedzieć, ze kłamie. zresztą nawet gdyby znała to by tego nie odczuła. - chyba jednak nie. wolałabym zająć się czymś odpowiedzialniejszym. oczywiście nie sądzę, że pediatrzy mają mniej odpowiedzialną pracę... ale na razie myślałam raczej o onkologii albo chirurgii. kiedyś marzyła mi się patologia, ale chyba jednak wolę pracować z ludźmi. - powiedziała z uśmiechem. naoglądała się doktor dżi to tak miała. - a ty? czym się zajmujesz, pablo? - zapytała zainteresowana, bo może w końcu się dowie, w czym zagrał!

Och, on wcale nie kłamał. Tylko wcale nie rozmawiało mu się miło o kierunku, który kiedyś studiował i który rzucił przez własną głupotę! - Myślę, że nadawałabyś się na chirurga. - Uśmiechnął się. - Pasowałby Ci niebieski fartuch i czepek na głowie. - Zaśmiał się. Takie fartuchy nosili w Chirurgach, ech nie mogę się kolejnego sezonu doczekać. <3 - Ja? - Zerknął na nią ze zdziwieniem. Chyba nie spodziewał się tego pytania, choć to głupie. - Jestem nauczycielem w liceum. - Odparł szczerym aczkolwiek niezadowolonym głosem. Kto byłby zadowolony z tego, że jest nauczycielem!

- mam nadzieję, ze sobie tego teraz nie wyobraziłeś, bo chyba nikt w tym nie wygląda dobrze. - roześmiała się już oddychając normalnie nie czując spięcia, jakiejś najnormalniejszej tremy. była wyluzowana, co na crystal jest niezwykłe. - a czego uczysz? - zapytała z uśmiechem. - nauczyciele, a zwłaszcza w liceum, mają trudne zadanie. szalenie szanuję waszą pracę. naprawdę. tym bardziej, że sama chodziłam do liceum... takiego normalnego, koedukacyjne, publiczne. i bywały ciężkie momenty. - sama była prymuską i nie miała znajomych to płakała w kącie, jak ktoś się wyżywał na nauczycielu. ;c

Pewnie wyobraził ją sobie teraz mającą jedynie ten niebieski fartuch na głowie i czepek. I pewnie gdyby to był sen to Pablo teraz zrywałby z niej to wszystko. Nie mógł jednak sobie na to pozwolić bo szedł tuż obok niej i skupiał się na rozmowie. - Uczę biologii. - Pokiwał głową i spojrzał na nią poważnie i mądrze. Jednak po chwili na jego twarz powrócił nieznaczny uśmiech, który przez cały czas towarzyszył ich konwersacji. - O tak, taka praca jest trudna... Niewielu z moich uczniów zostanie studentami medycyny, większość z nich nie odróżnia anafazy i profazy. - Zaśmiał się nieznacznie i wzruszył ramionami.

- biologia! - aż klasnęła w dłonie uradowana. uwielbiała rozmawiać o biologii. trochę bardziej o chemii, na przykład zastanawiając się nad radioaktywnością metali czy wiązaniami między atomami gazów szlachetnych, ale o biologii też mogli porozmawiać. - no cóż... z różnymi przypadkami pewnie musisz sobie radzić. - poklepała go pokrzepiająco po łopatce. - poza tym nie każdy może być lekarzem. też na pierwszym roku studiów miałam wątpliwości. ale teraz jestem zdecydowana, że to jest moja ścieżka życiowa. i nie chciałabym innej. - powiedziała z uśmiechem.

Ale ja nie lubię rozmawiać o biologii czy chemii więc nie licz na to, że Pablo i Crystal będą prowadzić jakieś mądre rozmowy na ten temat. xd - Taka rola nauczyciela, nie każdy musi interesować się biologią, ale jest zakres materiału, który musi opanować. - Powiedział niewzruszonym głosem i znów skrzywił się, tym razem słysząc słowo "lekarz". - No tak, nie każdy może poświęcać się ratowaniu ludzkiego życia. - Pokiwał zgodnie i uśmiechnął się w jej kierunku bo miał na to ochotę. - Ale chyba dość o sprawach zawodowych, to nudny temat jak na wieczorny spacer. - Włożył pewnie dłonie do kieszeni bo zrobiło mu się chłodno. - Powiedz mi... Jesteś stąd? Czy przyjechałaś tutaj jedynie na studia? - Był ciekaw.

VINCENT MUSIAŁ GADAĆ Z EFFIE O RUSKICH AUTORACH TO PABLO BĘDZIE GADAŁ Z CRYSTAL O PINGWINACH I TOPNIENIU LODOWCÓW! basta. - to prawda. w końcu nikt nie musi być dobry z wszystkiego. każdy ma określoną dziedzinę, w której jest najlepszy. twoją jest biologia. i naprawdę cieszę się z tego powodu, bo bardzo lubię tą naukę. - uśmiechnęła się. - i nawet miałam taką alternatywę, że jeśli nie dostanę się na medycynę to wezmę biologię albo chemię. też bardzo ciekawe studia. - pokiwała głową. i nudny jak dla kogo, ale skoro nie chciał o tym gadać to po prostu się uśmiechnęła. - nie... nie stąd. - pokręciła głową, bo czy ona wyglądała na kalifornijkę? w życiu! - jestem z anchorage, to na alasce. i chyba tak... chciałabym wrócić do domu i pomóc ojcu. - spuściła wzrok, bo mówienie o trudnej sytuacji finansowej w domu nie było dla niej łatwe.

Ale ja się nie znam na pingwinach! xd Nie licząc tego, że znam ich umaszczenie, występowanie i mnie nazywają bezczelnie pingwinem. ;c Jej słowa raniły jego uszy i duszę. Jak mogła mówić, że biologia czy chemia mogły w jakikolwiek sposób zastąpić medycynę! To karygodne! Za takie słowa powinno się ucinać palec, albo całą ręką! Nawet nie próbował dodać nic do jej słów, jedynie spojrzał na nią łaskawie i blado się uśmiechnął. - Alaska? To zupełnie przeciwny klimat do mojego miejsca urodzenia. - U nich nie było nawet jako takiej zimy, praktycznie przez cały rok można było wylegiwać się na plaży i surfować! O tak, Pablo był dobry w surfingu! - Tęsknisz za domem? - Zerknął na nią. - Ja z rodziną nie widziałem się już 5 lat. - Powiedział beznamiętnie i wzruszył ramionami.