Aleja Sław

czemu jesteś pingwinem? xd
- a skąd jesteś? - zapytała zatrzymując się na sekundkę by podnieść stopę do góry i poprawić sobie paseczek na kostce. - hej, pablo? może siądziemy? - wskazała mu ręka na wolną ławkę. bo tak chodzili i chodzili, a ją nogi zaczynały boleć. co nie znaczyło, ze chciała się z nim rozstawać, bo naprawdę miło się jej z nim rozmawiało. nawet jeśli był nieco dziwny i wyobcowany. ale za to nadrabiał słodkim akcentem i naprawdę boskim wyglądem. - oczywiście, ze za nim tęsknię. - usiadadła na tej ławce, bo pewnie się zgodził i skubała rąbek swojej sukienki. - och! nie mowisz tego z jakimś większym przejęciem, to nie jestem pewna, czy ci współczuć... - zwróciła głowę ku niemu. - ale nie musisz nic więcej mówić. chyba za bardzo wciskam nos w nie swoje sprawy. - bo pewnie nie chciał jej się zwierzać z własnych problemów.

Bo ponoć chodzę podobnie jak pingwin. xd Ale ja nie widzę żadnego podobieństwa! Kiedy po alkoholu zdarzyło mi się naśladować pingwina i tak zostało. ;oo
Przygryzł wargę i odparł po chwili. - Jestem Meksykaninem. - Powiedział to dość niepewnym głosem. Tak jakby bał się, że Crystal nie będzie chciała z nim rozmawiać z powodu jego pochodzenia. Cóż, niektórzy ludzie mieli problem z tym, szczególnie rodzice w szkole, ale kto by się tym przejmował? Bez słowa usiedli po chwili po czym Pablo zerknął na dziewczynę i spokojnym tonem odparł. - W ciągu 5 lat można się do tego przyzwyczaić, ty też przywykniesz zobaczysz. - Pocieszył ją, choć nie wiem czy było to dobre pocieszenie.

no to musisz pięknie chodzić xd mwhahahahah! mój kolega też udawał pingwina ;3;3;3;3
- w zasadzie to podejrzewałam. obstawiałam jeszcze jakąś argentynę albo może coś europejskiego... hiszpanię. - uśmiechnęła się do niego sympatycznie. - uwielbiam kuchnię meksykańską. chociaż nigdy tam nie byłam... - spuściła wzrok. pewnie bała się, że ją tam zabiją. ale mimo wszystko nie darzyła żadną odrazą meksykan. naród jak każdy inny. i dla niej byli po prostu bardzo barwną kulturą, która tutaj była źle osławiona. - mam nadzieję, że nie. - zaśmiała się krótko. - bo jeśli czuje się tęsknotę, to dalej się o tym myśli. a ja wolałabym nie zapominać o domu, by nie zatracić tego, kim jestem i skąd jestem. to dla mnie bardzo ważne. - wyznała spoglądając w jego oczy.

Dobra ja idę spać. xd Więc porozmawiali jeszcze, a potem nawet w drodze wyjątku Pablo ją odprowadził. Potem jednak zaćpał się do nieprzytomności i obudził się nad ranem z numerem do Crystal w kieszeni, pa! xd

spacerował po tym miejscu, gdzie to zwykle jest dużo nawet sław, ale to była nie ta godizna i nie ten dzień, było jednak trochę innych ludzi. tristan szedł sobie tędy z plazy był trochę przyćpany, ale za to już nie na głodzie, miał dobry humor, śmiał się do ludzi, zarażał ich dobrą energią!

Cze Leo, znaczy się Tristan. Fajnie, że pamiętasz imiona swoich postaci. xd
A Julia szła sobie z naprzeciwka i gapiła się na te wszystkie gwiazdy. No i z tego wszystkiego wpadła na biednego Tristana i wysypało jej się wszystko z torebki, łącznie z książkami, ojej splugawiła to miejsce. I w ogóle oboje mają historyczne imiona. xd

ja pamiętam, tylko kurde ostatnio robiłam takiego samego znaczy inny wygląd który jest już ttuaj zajęty (charakter bio takie same) no i imię mi do nowego wyglądu nie pasowało i zmieniłam xd
pasują do siebie skoro mają takie imiona! mogłaby mieć na imię izolda wtedy by byli stworzeni dla siebie! w każdym razie tristan normalnie by wpadł w jakiś szał, gniew. ale nie tym razem. miał dobry humor więc szybko pozbierał wszytsko niczym zgrabny świerszczyk (wtf?!). - ach, przepraszam panienkę - dobra nie wiem co w niego wstąpiło.

Był taki miły bo chciał ją wyruchać, to pewne! A przynajmniej Juliet tak uważała. Dlatego też nie zwracając uwagi na jakichkolwiek chłopaków żyła we własnym świecie! Zrobiło jej się jednak głupio kiedy jak ta ostatnia sierota wpadła na kogoś na prostej drodze, ech! Zaczerwieniła się od razu i założyła kosmyk włosów za ucho. - Nie, nie to ja powinnam przeprosić. Jaka ze mnie niezdara! - Zaczerpnęła powietrza i pewnie pomogła mu w zbieraniu swoich rzeczy, choć on pewnie odwalił całą robotę.

akurat tego nie miał teraz na myśli! nie przeszedł mu przez glowę nawet seks, co jest dziwne. - nic nie szkodzi! pewnie się zapatrzyłaś na te lsniące przynajmniej niekóre lśniące gwiazdy na tym chodniku, zrozumiałe - uśmiechnął się ukazaując swoje niemal idealnie proste białe zęby. chłopak mógł wyglądać nieco na niebezpiczengo z tymi tatuażami których nie ukrywał, więc wygląd słodkiego, kochanego i miłego chłopca cos tutaj nie grał... oczywiście wszystko zebrał. - to wszystko? niczego nie brakuje? - spytał - dokąd zmierzasz? - dopytał zaraz nie zaważając na brak odpowiedzi na poprzednie pytanie, taki był zakręcony.

Natomiast Julia cały rozmyślała. Z reguły miała sto myśli na minutę! - Właściwie to masz rację, zapatrzyłam się na gwiazdy, choć bardziej interesują mnie te na górze, aniżeli te tutaj na dole. - Wymamrotała. Nie zapominajmy, że była romantyczną i uwielbiała patrzeć w gwiazdy! I wcale nie zwróciła uwagi na jego tatuaże. To znaczy zauważyła je, ale nie oceniała ludzi po wyglądzie. - Raczej niczego nie brakuje, a nawet jeśli... Cóż to wina mojej niezdarności. - Zaśmiała się. - Miałam wracać do domu, ale coś mnie skłoniło żeby jeszcze tutaj się zjawić. - Wzruszyła ramionami. Mówiła mu wszystko jak na spowiedzi, ale była głupia!

spojrzał na giwzdy, kiedy to wspomniała o tych na górze - w sumie są niezłe, ale jednak nie najlepsze. na wsi zwykle bywają lepsze. jest ich więcej, to ma dopiero urok - stwierdził, pewnie nie raz wyjeżdżał poza barcelonę z kumplami na biwaki czy coś, wtedy każda laska leciała na teksty o gwiazdach! - do domu? jak chcesz mogę cię odpowiedzaić czy cos. trochę niebezpiczenie jest na ulicach la o tej godzinie - powiedział z troską i zbliżył się nieco do niej nawet!

Jak usłyszała, że chce ją odprowadzić to uciekła bo stwierdziła, że na pewno ją zgwałci w krzakach.
A ja muszę też niestety iść. ;cccc

Więc Kristian przechodził się Aleją Sław bo go to zawsze ogromnie kręciło i tak sobie patrzył i się rozglądał bo nie miał kompletnie co robić.

stella pewnie się spieszyła, bo wyszła z zajęć i właśnie miała się szykować na imprezę, gdy dostała sms od przyjaciółki że jest odwołana! pewnie przeczytała to zaraz obok kristiana i przeklnęła dość głośno, ale po francusku, w dodtaku spadł jej telefon, się nieco roztrzaskał, bateria wyleciała, dlatego ukucnęła się by go poskładać.

ukucnął również momentalnie kristian kiedy to zauważył i pozbierał jakieś części jej telefonu które uciekły dalej, żeby się nie martwiła że chce to ukraść od razu wyciągnął rękę w jej stronę by jej to podać. - proszę. - powiedział prędko i spuścił wzrok. stwierdzi że to naprawdę dziwne że ostatnio spotyka same śliczne dziewczyny i każda z nich ogromnie mu się podobała i nie wiedział co ze sobą robić kiedy taka zwracała na niego uwagę.

spojrzała na chłopaka i mrawo się uśmiechnęła, zrobiła to bo wypadało się uśmiechnąć, w końcu jej pomógł, ale nie miała akurat nastroju - dzięki - rzuciła nieco i przeczesała włosy rękoma i zaraz podniosła się do góry, żeby tutaj zaraz złożyć telefon. nie mogła jednak sobie z tym poradzić, wiec znów zaczęła przeklinać po francusku, sądziła, że wszystko dzisiaj jest przeciwko niej!

on był poliglotą więc co nieco rozumiał i francuskiego uczył się długi czas. jedyne czego mu brakowało to nienagannego akcentu nad którym ostro pracował. spojrzał na nią i podszedł malusieńki kroczek bliżej. - a może ci pomogę z tym, co? widzę że masz minimalne problemy. - powiedział spokojnie bo nie chciał się wpierdalać w nieswoje sprawy. po prostu liczył że da sobie pomóc bo on jest super pomocnym chłopaczkiem.

spojrzała na niego i westchnęła, była zmęczona strasznie tym całym dniem, miała ochotę na drinka. - naprawdę? będziesz w stanie? będę bardzo wdzięczna - uśmiechnęła się już normalnie, bo nieco emocje rozeszły się po dziewczynie. bardzo się cieszyła, że chłopak tak bezinteresownie do niej podszedł, pomógł i w ogóle.

uśmiechnął się do niej przyjaźnie i wziął telefon by w chwilkę dosłownie poskładać wszystko do kupy i oddał jej go z powrotem. - nie ma sprawy. pomaganie to moje hobby. - powiedział poważnie i przeczesał trochę nerwowo swoje włosy. - jestem kristian. - przedstawił jej się bo był super wychowany jak już mówiłam a jeśli nie to właśnie mówię. - nie potrzebujesz jeszcze jakiejś pomocy? chętnie nią służę. - powiedział z szerszym uśmiechem bo do pomagania był pierwszy! nie było drugiego takiego jak on.

patrzył uwaznie jak on to składa i w sumie pomyślała, że wyszła na idiotkę, w końcu to był telefon powinna była umieć go złożyć, cnie. ale cieszyła się, że już był cały i w ogóle! - dziękuje, jezu, naprawdę dziękuje! - powiedziała i zaraz wpisała pin, żeby włączyć telefon, bo się wyłączył, oczywiście. - a ja stella - przedstawiła się również. - pomocy? może chciałbyś pójśc ze mną na drinka? - zaporponowała, z jednej strony to ratunek, bo nie będzie sama, a z drugiej strony rekompensata.

no tak nie była to najbardziej skomplikowana czynność na świecie natomiast nie każdy musi to umieć robić. i on sobie zdawał z tego sprawe i jak herkules ratował damy z opresji tak samo robił on tylko składając telefony. mógłby to robic zawodowo gdyby nie miał przejmowac firmy ojca. uśmiechnął się. - miło mi cię poznać. - powiedział szybciutko bo jemu było bardzo miło poznac taką seksi lasię. oblizał usta i wzruszył ramionami. - jestem co prawda samochodem, ale możemy tam zajechać autem a najwyżej później chętnie cię odprowadzę do domu, co ty na taki układ? - zapytał.

zawsze może to robić w ramach wolontariatu i w ogóle przez co będzie zbierał plusy u każdej dziewczyny, będzie miał dużo przyjaciół i przyjaciółek i nikt nie będzie chciał mu zrobić krzywdę! więc to może być dodatkowe zadanie, a nie zawód. albo może za buziaki to robić, hm! - mi także, uratowałeś mi życie - chociaż telefon tym życiem przecież nie był. - o! jasne, możemy tak zrobić - uśmiechnęła się miło. - to co idziemy? - spojrzała na niego z uśmiechem i pewnie ruszyli do klubu, wiec zacznij!

więc spotkały się na mieście z katherine, bo najwyraźniej obie chciały pogadać. i stwierdzam, ze są przyjaciółkami. razem z zolą i tak dalej. więc teraz szły obok siebie jedząc jakieś czipsy buraczane albo jabłkowe. - nie wierzę, ze był takim idiotą by za mną tu przyjechać, kat. - jęczała jej już od dobrej godziny o tym, jak james przyjechał tu prosto z nowego jorku by ją odzyskać. w zasadzie to trochę się tym chwaliła. bo za taką kat nikt nie latał a wręcz przeciwnie, chłopak kazał jej się w nocy zamykać i spać! o nie.

i chłopak będzie miał przejebane bardziej niż massie ma teraz. - zależy mu. co zrobisz. powiedziałaś mu chodziać dobitnie w końcu żeby spierdalał? - zapytała - czy wolisz go trochę pomęczyć? - dodała bo zawsze się zastanawiała czy massie jest ogromną suką czy trochę mniejszą. ale lubiła ją, a ta jako jedna z niewielu lubiła kat. nie opowiadała nic o swoim życiu skoro massie jej jęczała tak ogromnie ale jakoś się do tego nie paliła najwyraźniej.

roześmiała się. - powiedziałam mu żeby mi się więcej nie pokazywał na oczy, bo go nie chcę. i uważaj na to - szturchnęła ją leciutko oblizując palec. - cytuję tu własną siebie: złamałeś mi serce i próbuję wrócić do normalnego życia, czy coś takiego - przewróciła oczami, kat pewnie wiedziała, że massie wszystko zaaranżowała z tą dziwką która miała się na niego rzucić w ich własnym domu. albo raczej w apartamencie jamesa po prostu. bo nie sądzę by mieszkała z facetem. lubiła czuć się wolna. - chociaż w zasadzie nie pomyślałam o tym, by go pomęczyć - zmrużyła oczy. - ale pewnie i tak znowu się gdzieś nawinie, bo przecież nie wróci od razu do nowego jorku... - i pochłonęła kolejnego czipsa. - ty nie jesz? - podsunęła jej pod łapkę.