Aroma Coffee & Tea Company

Dziewczyna podniosła tylko delikatnie głowę znad gazety słysząc znajomy głos. Gdy Brian usiadł przy jej stoliku powróciła do artykułu który czytała zanim pojawił się chłopak. Starając sie zuepłnie nie zwracać uwagi skończyła czytać i spojrzała na niego. - Cześć, Brian. - Pewnie jak zawsze wyglądał świetnie, no pomijając ten jeden raz jak był na kacu, ale nawet tamtego dnia było w nim co słodkiego.

Kiedy go tak olewała westchnął cicho. - przepraszam cię za to. - mruknął cicho i wziął jej gazetę żeby przypadkiem ponownie jej nie otworzyła. spojrzał na nią żałosnym wzrokiem i ze smutną minką. - to naprawdę było ważne. w innym wypadku bym cię nie wystawił. - mruknął cicho. pewnie benjamin wpadł w jakieś kłopoty a brat zawsze był ważniejszy od dziewczyn. nieważne jak ślicznych i kochanych dziewczyn.

-Przecież nie jestem obrażona - miała powiedzieć to z obojętnością ale wyszło jej jak śmiertelnie obrażonemu dziecku. Skarciła sie w myślach za ten ton. Właściwie to nawet nie była obrażona, ale rozczarowana. Chyba jej przyjaciółka miała racje co do tego chłopaka, z nim nie wygra. Dzięki swoim rozmyślaniom udało jej sie nie rozczulać nad miną zbitego psa którą zaprezentował Brian. No i do tego ten szept!

- przecież widzę. co mam zrobić żebyś znów mnie lubiła, nela? mam cię przepraszać... kupić ci bukiet kwiatów, biżuterię? co mogę zrobić? - zapytał cicho i westchnął znów. chciał by była znów w jego posiadaniu chociaż nie wiedział czy to w ogóle możliwe. wydawała się taka... inna. i to go chyba najbardziej kręciło. jeszcze jej nie zdobył a to przecież lubił najbardziej. zdobywać i wygrywać. lubił wyzwania.

Cornelia zdjęła nogi z krzesła obok i jak skończył mówić to nachyliła sie w jego stronę, tak że ich twarze były oddalone tylko o parę centymetrów. Spojrzała mu głęboko w oczy - Chciałabym słonia. - zażyczyła z pełną powagą i chwilę później odsunęła się opadając na krzesło. Napiła się swojej herbatki i z zaciekawieniem przyglądała się jego twarzy.

spojrzał na nią zdziwiony lekko ale wzruszył ramionami. - o ile tylko będziesz miała go gdzie trzymać to stanę na głowie żebyś dostała swojego słonia. - powiedział z powagą zastanawiając się już jakie kontakty uruchomić żeby jej tego słonia kupić. dla niego nie było rzeczy niemożliwych. po prostu trudne do wykonania. przynajmniej niektóre. ale ich stanowczo było mało. uśmiechnął się do niej ślicznie i przesunął po swoich włosach nachylił się do niej z powrotem. - słoń cię uszczęśliwi? - zapytał. - lubię jak się uśmiechasz. - dodał cicho i uniósł kącik ust ponownie.

Przyglądała mu się z głową przechyloną na bok. - Nie uszczęśliwi, ale tobie sprawi kłopot, tak jak mi kłopot sprawiło wyszukanie odpowiednich ciuchów na spotkanie z tobą. - aż sama nie wierzyła w to co powiedziała. Było to tak głupie że nie wytrzymała tej poważnej atmosfery i zaczęła sie śmiać. Uniosła sie nad stołem (brzmi to jak by zaczeła lewitować, ale wiesz o co mi chodzi xd) i ucałowała go w kącik ust. Celowała w policzek, ale jakoś tak wyszło. - Nie gniewam sie - dodała już bez żalu w głosie.

- nie doceniasz mnie. - powiedział już z uśmiechem kiedy ucałowała jego kącik ust. - nie sprawiłoby mi to aż tak ogromnego problemu. - dodał cicho ale był cały w skowronkach od kiedy dziewczyna go ucałowała. uśmiechnął się znów przecudownie do niej. - i tak ci to wszystko jakoś wynagrodzę, obiecuję. - powiedział z uśmiechem.

Jego uśmiech był tak zaraźliwy że Cornelia od razu się rozpromieniła. - Uważaj bo jeszcze się przyzwyczaję do wynagradzania nieudanych spotkań i zamiast widzieć się z tobą, będę wolała coś co mi wynagrodzi ich brak - stwierdziła wyciągając się już wygodnie na krześle, bo atmosfera między nimi od razu się polepszyła.

roześmiał sie krótko. - jednak wolałbym żebyś się ze mną spotykała jednak, nela. lubię cię widzieć. zawsze wyglądasz olśniewająco. - powiedział do niej i oblizał wargi. zamówił sobie kawę bo musiał jakoś funkcjonować przez większość dnia. - co u ciebie? - zapytał unosząc kącik ust.

- Właśnie sie spotykamy, prawda? - stwierdziła beztrosko i napiła się mrożonego napoju stojącego przed nią. - A u mnie nic. Chyba juz nawet przyzwyczaiłam się do tego miejsca i nauczyłam funkcjonować wśród tych wszystkich ludzi, chociaż większość czasu i tak spędzam w kuchni albo w wannie. Temperatury w anglii nie były tak wysokie jak tu. - zaczeła narzekać, ale nie było w tym nic nieprawdziwego więc tym sie usprawiedliwiła

- no tak. - uśmiechnął się do niej uroczo i podziękował za kawę którą przyniosła kelnerka. - no tak. przyzwyczaisz się i pokochasz la jeszcze. zobaczysz. - powiedział pocieszająco i uśmiechnął się znów. cały czas szczerzył do niej mordę bo była taka kochana. - niedługo będziesz narzekać że pada deszcz. - powiedział rozbawiony.

- Jak będzie padać deszcz to pójdę na zakupy, kupię kalosze, i pewnie milion innych nieprzydatnych rzeczy, i będę skakać po kałużach jak małe dziecko - stwierdziła z uśmiechem wyjawiając swój tajny plan na niepogodę. Nie tylko on cieszył się jak mysz do sera, bo nela zachowywała się bardzo podobnie podczas rozmowy z nim. - No dobrze, a co u ciebie?

roześmiał się. - będziesz chlapać przechodniów i śpiewać deszczową piosenkę? - zapytał z rozbawieniem i napił się łyka kawy która była tutaj całkiem niezła. - o ile się już na mnie nie gniewasz to całkiem super. - powiedział z szerokim uśmiechem i poprawił znów włosy.

Nela jak gąbka chłonęła każdy jego ruch, uśmiech czy gest i zapamiętywała jak najwięcej. - Wiesz, jeszcze nie tak dawno biegałam po kałużach, żebym nie mogła sie tak zachowywać, a śpiewać... raczej to nie jest dobry pomysł. - Cornelia zupełnie nie umiała śpiewać. Bardziej nadawała się do odstraszania wron, dlatego od najmłodszych szkolnych lat, nie była angażowana do niczego co łączyło się ze śpiewaniem.

zaśmiał się cicho. - czemu? przecież wszyscy powtarzają że każdy może śpiewać. może nie każdy umie ale każdy może. - stwierdził z uśmiechem i pokiwał głową. moja mama mówi "armagedon nadciąga, burza idzie" xd - możesz skakać pod moimi oknami po kałużach i nie będę się obrażał jak pośpiewasz. - dodał z uśmiechem bo pewnie był zahartowany już jak mało kto!

Właśnie widze co sie dzieje za oknem, mam tylko nadzieje że będzie troche chłodniej bo nawet nie ma czym oddychać. - Ty może i nie będziesz sie gniewać,ale twoi sąsiedzi nie będą zadowoleni - powiedziała z przekonaniem. - A ten kto powtarza że każdy może śpiewać, nie miał do czynienia ze mną. Dla tego ja zamiast śpiewać w czasie kąpieli zatykam usta papierosem. - stwierdziła poważnie i uśmiechnęła się do przystojniaka siedzącego na wyciągnięcie ręki

no jak popada to na pewno. liczę na ten armagedon xd zaśmiał się krótko i dopił kawę do końca. - no cóż. sąsiadów można uciszyć. - powiedział z rozbawieniem. - też dobry zwyczaj. - powiedział kiwając głową z uznaniem. - całkiem sprytnie. - dodał.

Przyglądała mu się chwilę - No dobra, a ty co tu robisz? - zapytała, chodziło jej o ogródek w którym siedzieli, - LA jest tak duże że to aż dziwne że sie tu spotkaliśmy - prognoza pogody nie przewiduje deszczu >.<

ale ponoć idzie armagedon więc wiesz. xd trzeba się przygotować. - ja? przyszedłem na kawę. - pokazał pustą szklankę czy filiżankę i uśmiechnął się.

Cornelia wyszczerzyła do niego białe ząbki. - Rozumiem - skwitowała krótko. - A masz jakieś plany na dzisiaj, może jutro wieczór? - pora zaczęła sie robić obiadowa więc miała zamiar zaprosić go do siebie i zaserwować coś dobrego do jedzenia, ewentualnie przygotować jakąś miłą kolację.

pokręcił głową. - nie raczej nie. pewnie wrócę do domu posprzeczam się z bratem i wyjdę na imprezę. - powiedział spokojnie i zaśmiał sie cicho bo to najlepszy plan jaki mógł mieć.

- To mam nadzieje że następnym razem uda nam sie jakoś spotkać z większym efektem niż ostatnio. - rzuciła do niego z zadziornym uśmiechem. - A teraz niestety musze Cię opuścić bo jestem umówiona z ojcem i samochód już pewnie na mnie czeka. - wstała i tak jak poprzednio cmoknęła Briana w kącik ust, tyle że tym razem zrobiła to świadomie, a nie przypadkowo jak wcześniej. No a później gdzieś tam poszła gdzie miał czekać na nią ten samochód czy coś

Nigel obiecał Dereka, że nie będzie dzisiaj poruszał w jakikolwiek tematu Kat, w związku z tym zdołali się wybrać na kawę po jakiejś sesyjce w studio czy czymś podobnym. W sumie to Nigel bardziej niż na kawę miał ochotę na ciastko, w związku z czym przeglądał teraz desery w karcie, wgryzając się w swoją dolną wargę. Chciał z Derekiem porozmawiać o Beth, bo przecież ostatnio się z nią całował i ta nawet u niego spała, w związku z czym miał nadzieję o jakieś pozwolenie Dereka na to, by mógł zaprosić ją na randkę. - Umieram z głodu - mruknął pod nosem, który to zaraz zmarszczył.

derekowi, jak już xd
- dupa ci urośnie - katherine zabroniła słodyczy derekowi, więc ten zamówił dla siebie jedynie wodę z lodem i skubał chusteczkę czy razzej serwetkę, bo kobieta przy stoliku obok zamówiła wielką bombę czekoladową, która pachniała mu tak cholernie dobrze. chciał już powiedzieć o tym, co katherine sądzi o słodyczach, ale imię jego dziewczyny było zakazane! tak więc uśmiechnął się tylko mdło i zmierzwił wlosy. wrócili niedawno z jakiejś trasy po całych stanach, więc derek był tym wszystkim dość wykończony. stąd sobie nawet sapnął. biedny.