Lexie & Charlie

Przesunął obiema dłońmi po jej włosach. -moja mała Lexie - powiedział z szerokim uśmiechem. Pierwszy raz. Ale teraz czuł, że jest taka mała, bezbronna, taka jego. Nachylił się i ucałował lekko jej usta.

Uśmiechnęła się nieco rozczulona. Faktycznie, była teraz kompletnie bezbronna. Wszystkie uczucia, wszystko co jej dotyczyło, wyłożyła mu jak na tacy. Dała mu do siebie dostęp, jako pierwszemu. Nikomu wcześniej nie zaufała tak, jak Charliemu. Odwzajemniła pocałunek.
- Kocham Cię - powtórzyła znów.

A Charlie zrobi wszystko by tego nie żałowała. Nigdy. Będzie się o nią troszczył, dbał, najlepiej jak potrafi. Uśmiechnął się i przesunął ustami po jej skroni, potem policzku i brodzie. -ja Ciebie też Lexie - wymruczał do jej ust.

Przymknęła oczy, trzymając dłoń wciąż na jego policzku. Miała znów to dziwnie-fajne uczucie w brzuchu. I to na pewno nie przez to, że miała tam ich córeczkę! Pocałowała go czule, zaraz po tym, gdy tak mruczał.

Odwzajemnił jej pocałunek i oparł ją później o swoje ramie układając dłonie na brzuchu ukochanej. -maleństwo, malutkie maleństwo - mówił tak go gładząc i uśmiechając się gdy poczuł jakiś ruch córeczki. -musimy chyba kupić jakieś rzeczy dla niej.

Ułożyła się wygodniej w ramionach Charliego. Teraz już uśmiechała się cały czas. I kompletnie się uspokoiła, nawet bez melisy, która stałą już pewnie wystygła doszczętnie na kuchennym blacie.
- Najwyższa pora. Już niedługo się urodzi - powiedziała. Położyła dłoń na dłoni Charlesa.

Uśmiechał się. -trzeba kupić wózek! I ubranka i zabawki i buteleczki i wanienkę! - zaczął wymieniać wszystko, bo mieli tylko łóżeczko, w sumie bardzo ważne, ale gdzie reszta. -pocałował ją we włosy.

- Charles? Musimy wybrać w końcu imię - zaśmiała się. Bo już pewnie o tym rozmawiali, ale nie doszli całkowicie do porozumienia. A poza wanienką, wózkiem i ubrankami, imię też było bardzo ważne!

-ale wózeek -jęknął, bo już się nastawił na kupowanie wózka! Jakiegoś rajdowego super hiper szybkiego i w ogóle czad. No, ale kiwnął pokornie głową. -uh, no to jaki masz pomysł? - zapytał, bo pewnie już coś wymyśliła!

- Wózek też kupimy skarbie. Wyścigowy - powiedziała z rozbawieniem, patrząc na niego tak z dołu/z boku, nie wiem w sumie jak siedzieli. Cmoknęła go za to w policzek! A potem znów spojrzała na brzuch.
- Myślałam o Laure - powiedziała z uśmiechem.

-tak, tak wyścigowy! -zaśmiał się radośnie i umilkł dopiero słysząc imię. Był pewien, że już wymyśliła. Uśmiechnął sie i spojrzał na brzuch i go pogładził. -Laure? -zwrócił się do brzuszka -podoba ci się, malutka? -mówił nachylając się nad ramieniem Lexie by patrzeć na brzuszek. - mi się podoba.

Spojrzała na niego znów, mrużąc delikatnie orzechowe oczy. Przez chwilę nic nie mówiła.
- Na pewno ci się podoba? - zapytała. Lubiła francuskie imiona, a to kochała odkąd pamiętała. Nie lubiła pełnego brzmienia własnego imienia, więc chociaż niech jej córeczka ma fajne imię!

-podoba mi się bardzo - czarliemu się wszystko podoba, co jest francuskie, wiadomo. No i Laura <3 Uśmiechał się wiec zadowolony -oby Laure też się spodobało, gdy już podrośnie -powiedział miziając ramię Lexie.

- Na pewno jej się spodoba - uśmiechnęła się promiennie i cmoknęła go w czubek nosa. Pogładziła swój brzuch, a Mała kopnęła delikatnie.
- Chyba nawet już jej się podoba - zaśmiała się - Prawda Laure?

Uśmiechnął się radośnie gdy tak stwierdziła i jeszcze radośniej gdy kopnęła. -chyba jednak będzie piłkarką, bo to niemozliwe, żeby tyle kopać tymi malutkimi nóżkami -powiedział radośnie.

- Faceci lecą na dziewczyny piłkarki, więc nie wiem, czy ci się to będzie podobało - zaśmiała się. Znała jego podejście do przyszłego życia miłosnego ich córeczki! Na pierwszą randkę pójdzie po 40-stce, jeśli w ogóle. Do końca życia będzie oczkiem w głowie tatusia! Lexie pocałowała czule Charliego w brodę.

Po 30, nie przesadzaj. -lecą na piłkarki? -skrzywił się, nigdy tak nie sądził, no cóż, chyba się totalnie nie zna. -nie będą mi się żadni podobali, no ale - jęknął i dał się tak pocałować.

- Ciężkie będzie miała nasza córeczka przeprawy, jak będzie chciała gdzieś wyjść - westchnęła teatralnie i uśmiechnęła się lekko.
- Chodźmy już spać - mruknęła w jego usta i pocałowała go delikatnie. No i poszli spać.

Lexie leżała w sypialni na łóżku. Ubrana w wielką koszulkę i leginsy. Termin porodu się zbliżał i nie czuła się zbyt dobrze, więc lekarz kazał jej leżeć! Teraz Charlie był w pracy, a ona leżała, trzymała łapki na brzuchu i wpatrywała się w sufit.

Charlie nie był w pracy, bo nie miał takiej pracy! Komponował melodyjki do filmików i reklam! Ale wybije się jeszcze. I dostanie Oscara. Teraz był w sklepie kupić jeszcze jakieś rzeczy potrzebne do wyprawki do szpitala. Wrócił już i od wejścia zawołał -jestem! -poszedł z tym wszystkim do salonu.

A faktycznie! No dobrze. Więc kiedy przyszedł, Lexie nie miała siły wstać z łóżka. Strasznie ją bolały plecy. Odwróciła się na bok i podłożyła sobie poduszkę pod kolana, zginając je nieznacznie.
- Jestem w sypialni, możesz przyjść tutaj? - odkrzyknęła.

-Idę -zawołał wziął siatkę i torbę, w której mieli te rzeczy do szpitala. -cześć, Królewny -powiedział i usiadł na brzegu łóżka, ucałował biedną Lexie w skroń i Laure w brzuszek, z boku, skoro na boku leżała. -teraz mam już wszystko -powiedziała przekłądając rzeczy z siatki do torby.

Uśmiechnęła się na jego widok i przymknęła oczy, kiedy ją całował. Odgarnęła grzywkę z czoła, wzdychając cicho.
- Niech ona już wyjdzie - mruknęła cicho, gładząc się po brzuchu. Laure kopnęła w tym momencie, dosyć mocno, ale Lexie i tak się uśmiechnęła.
- Chyba też chce już wyjść - dodała.

-no pewnie, że chce już do nas przyjść -powiedział gładząc Lexie po czole, potem boku. Nie wiedział jak jeszcze może ulżyć swojej ukochanej. Odłożył torbę na bok, aby była pod ręką i tak stał nad Lexie. -nie czujesz się najlepiej?

Znów przymknęła oczy, czując jego dotyk. Czuła się milion razy lepiej, kiedy był obok niej. Przygryzła wargę i spojrzała na niego.
- Nie. Nie wiem w jakiej pozycji się położyć, żeby Laure nie kopała i żeby nie bolały mnie plecy - westchnęła.